Angelo Nero
Cine
Angelo Nero
Angelo Nero
Esta comuna non funciona (reseña de “Kollektivet)
Aínda que Vitenberg mantén ese aire de crítica social hilarante cara as sociedades nórdicas, como no seu aplaudido debut en “Celebración” (1988), tan abertas no común como pechadas no persoal, esta mostra de esquizofrenia colectiva resulta errada si pretende retratar unha experiencia que resultou exitosa en moitos lugares, como en Dinamarca, onde se desenrola a historia de “Kollektivet”.
Angelo Nero
De homes, cans e porcos (reseña de «Dhogs»)
En Doghs hai unha violencia primitiva e hipnótica, como a dun mal viaxe lixérsico ou como a dun pesadelo febril, onde as persoaxes se cruzan no fio do abismo e lle ven ós ollos ó demo, mestres o público, dende as súas cadeiras do teatro ou do cine, mesmo da súa casa, seleccionando as opcións de sufrimento, como nun videoxogo, asiste sen inmutarse a este puzzle diabólico, no que eu sinalaba algúns referentes, aínda que o propio director ten algúns máis:
Angelo Nero
Reseña de Birdman (or The Unexpected Virtue of the Ignorance).
En “Birdman (ou a inesperada virtude da ignorancia”)”, González Iñarritu volve a sorprendernos dende o primeiro fotograma, cando nos presenta a un actor de cine en decadencia, maxistralmente interpretado por Michael Keaton, que quere fuxir da figura do superheroi que o consagrou, un home paxaro que deixou de voar, e que agora quere volver a brillar como unha estrela de Broadway, interpretando unha retorcida obra de Raymond Carver.
Angelo Nero
Da Pachamama á Achachila. As mulleres que desafían ó imposible.
Coa chegada do goberno de Evo Morales, os pobos indíxenas comezaron a conquistar espazos públicos que antes tiñan vetados, e tamén as mulleres aymaras, quechuas e doutros pobos orixinarios, pasiño a pasiño, axudados polas novas leis e políticas gobernamentais, escalaron cara cumios antes inimaxinables
Antonio Mautor