Galiza

A loita da clase obreira galega non se confina

Non imos confinar a loita sindical mentres a clase traballadora continúa a padecer todos os días agresións en forma de recorte de dereitos, de precariedade, de empobrecemento salarial ou de brutal explotación. Non imos deixar de saír as rúas mentres o empresariado continúa a vulnerar os nosos dereitos, nin mentres os gobernos español e galego ollan para outro lado diante da desertización produtiva que ameaza con facer crónica e permanente esta nova crise. Non. O sindicalismo nacionalista e de clase, combativo, asembleario e de contrapoder, non imos parar.

A IGM aprema a Estado e Xunta para que se poñan a traballar no recurso de Meirás ante a inminencia do remate dos prazos legais

Porén, máis alá dos fundamentos legais para presentar recurso, a plataforma que agrupa o movemento memorialista galego insiste en que, como representantes de institucións democráticas, as tres formacións teñen “a obriga ética” de opoñerse a un fallo que asume o relato franquista e branquea a represión e o espolio levados a cabo polo ditador. Ten claro que o de Meirás non é un debate material nin económico, que a loita polo Pazo non se iniciou para acadar un ben material senón para denunciar a impunidade franquista.

O fascismo que non cesa

Podemos comprobar como no Estado español, os reaccionarios realizan apoloxía do fascismo con total impunidade e permisividade policial. O goberno español, permite manifestacións nos barrios ricos, aos negacionistas saír as rúas sen máscara e distancia de seguridade, mentres prohíben mobilizacións de carácter operario ou, como recentemente, aos do movemento feminista en Madrid.

De homes, cans e porcos (reseña de «Dhogs»)

En Doghs hai unha violencia primitiva e hipnótica, como a dun mal viaxe lixérsico ou como a dun pesadelo febril, onde as persoaxes se cruzan no fio do abismo e lle ven ós ollos ó demo, mestres o público, dende as súas cadeiras do teatro ou do cine, mesmo da súa casa, seleccionando as opcións de sufrimento, como nun videoxogo, asiste sen inmutarse a este puzzle diabólico, no que eu sinalaba algúns referentes, aínda que o propio director ten algúns máis:

Este 8 de marzo mobilizámonos contra a desigualdade sexista

Porque o feminismo evidencia que sen a explotación que sufrimos as mulleres non sería posible manter o sistema de produción capitalista. Oficialmente as mulleres incorporámonos ao mercado laboral nos anos 60, traspasando o noso traballo gratuíto doméstico ao mercado laboral. Pero non nos incorporamos de pleno dereito, como iguais aos nosos compañeiros obreiros, senón que arrastramos a visión como seres de segunda. Dende os anos 60 ata hoxe a loita das nosas devanceiras abriron camiños que non están asentados.

O mundo do traballo a curto e medio prazo. Solucións para a perda de salarios.

Recordemos que coa suspensión de empregos e, independente do réxime conseguido polos traballadores en suspenso, ou mesmo despedidos, o tempo de ocio pasou a ser total e, como non podía deixar de ser, había que o ocupar. Entran nesta altura as grandes compañías de ocio, a seren gañadoras pois, viran os seus produtos máis procurados, debido a unha maior dependencia dos desocupados, afectos e dependentes de súas formas de entretemento, o que levou inclusive a obtención de ganancias extraordinarias en bolsa.

Pandemia e máis líos

A primeira consecuencia desta, é un desemprego enorme e imparábel, unha caída dos salarios reais dos traballadores, unha perda de traballos fixos como antes, logo unha incerteza canto ao futuro das novas xeracións e, finalmente, un futuro negro para os que por razoes de atinxiren o límite de idade, das actividades profesionais se van retirando.