Os Estados Unidos da América do Norte, determinan desde o fin da Segunda Guerra Mundial, aquilo que é a “verdade ou non”, o que é “politicamente correcto ou non”, deciden o que a comunicación social debe ou non divulgar, manipula os traxes, en todo o mundo, determinando o que é ético ou non.
Por Jose Vieira
Normalmente nos consideramos no mundo en que a liberdade de expresión é unha constante dos dereitos e garantías dos cidadáns.
Esta característica dos nosos dereitos, está consignada na maioría das constitucións dos chamados países do occidente.
Imos referir o clausulado en relación a este tema na Constitución Española de 1978 que transcribemos, na versión orixinal, ou sexa, en castelán:
“La Constitución española de 1978.
Título I. De los derechos y deberes fundamentales
Capítulo segundo. Derechos y libertades
Sección 1.ª De los derechos fundamentales y de las libertades públicas
Se reconocen y protegen los derechos:
a) A expresar y difundir libremente los pensamientos, ideas y opiniones mediante la palabra, el escrito o cualquier otro medio de reproducción.
b) A la producción y creación literaria, artística, científica y técnica.
c) A la libertad de cátedra.
d) A comunicar o recibir libremente información veraz por cualquier medio de difusión. La ley regulará el derecho a la cláusula de conciencia y al secreto profesional en el ejercicio de estas libertades.
El ejercicio de estos derechos no puede restringirse mediante ningún tipo de censura previa.
La ley regulará la organización y el control parlamentario de los medios de comunicación social dependientes del Estado o de cualquier ente público y garantizará el acceso a dichos medios de los grupos sociales y políticos significativos, respetando el pluralismo de la sociedad y de las diversas lenguas de España.
Estas libertades tienen su límite en el respeto a los derechos reconocidos en este Título, en los preceptos de las leyes que lo desarrollen y, especialmente, en el derecho al honor, a la intimidad, a la propia imagen y a la protección de la juventud y de la infancia.
Sólo podrá acordarse el secuestro de publicaciones, grabaciones y otros medios de información en virtud de resolución judicial.
Da súa lectura, do artigo transcrito, non pode restar calquera dúbida, sobre a existencia da idea, que presidiu ao lexislador de garantir de forma expresada ese dereito esencial, da dignidade revisada aos seus concidadáns, a través do documento fundamental da lexislación do país.
Parece ser, que estes dereitos son non só fundamentais nos países occidentais, como hoxe na maioría dos países, está estampada nas súas leis constitucionais, que insisten nos inscribir, no capítulo en que se trata das garantías, dos dereitos e liberdades dos cidadáns, “por se acaso”.
Referimos a expresión “por se acaso”, pois, ao estar debidamente consignada na lei, non haxa tentacións de restrinxir eses dereitos e caer en situacións da súa limitación, sexa de que forma sexa.
Non podemos deixar de pasar, a extrema adoración que a poboación española, sente polos americanos. Para o español, en termos xerais, todo o que vén da América, non sofre calquera crítica negativa, pois, o espírito americano é o guía e farol incontestábel, unha certa profesión de fe, que só encontra paralelo e, mesmo así a adoración polos Estados Unidos da América do Norte, aínda está por encima, da reverencia incondicional a relixión católica.
Esta mesma situación de dereito, está tratada a “fogo”, tamén do outro lado do océano Atlántico Norte, ou dito doutra maneira, nos Estados Unidos da América do Norte. Existe mesmo un condicionante para que non pode deixar de se respectar eses dereitos elemental dos seus cidadáns, coñecida como a PRIMERA EMENDA.
Tivemos o coidado de copiar a “Primeira emenda”, tal como está escrita:
Congress shall make no law respecting an establishment of religion, or prohibiting the free exercise thereof; or abridging the freedom of speech, or of the press; or the right of the people peaceably to assemble, and to petition the Government for a redress of grievances.
Conforme fixemos enriba coa Constitución Española, tamén imos transcreber a respectiva emenda debidamente traducida:
A primeira emenda garante que o Congreso non pode crear ningunha lei que estabeleza unha relixión oficial ou prohibir o libre exercicio dunha relixión particular. Esta emenda protexe a liberdade de expresión, de prensa, de reunión e o dereito de solicitar ao goberno compensación polos agravos.
A independencia dos Estados Unidos, e sobre todo a chamada “Magna Carta”, inglesa e toda a forma de organización política inglesa, inspirou un dos grandes homes da ilustración, que deixou un trazo indelébel na organización política mundial, tendo como non, sido un dos guións, para a Revolución Francesa. Falamos do Barón de Montesquieu.
O seu certo nome é de Charles-Louis de Secondat, nacido en 18 de xaneiro de 1689 en La Brède en Francia, falecendo a 10 de fevereiro de1755 en París.
Este filosofo encarnou o espírito da ilustración francesa, onde deixou patente nos seus escritos, a súa tolerancia relixiosa, o seu desexo de felicidade, o desexo de liberdade, unha busca incesante do coñecemento concreto e empírico, contraposto á abstracción e á análise, en voga entón, do método dedutivo. Os seus ensinamentos, aínda hoxe son patentes, nas estruturas dos poderes do Estado, pois, foi o teórico que consagrou a súa división, en lexislativo executivo e xudicial. Podemos dicir que foi unha das máis importantes e influentes personalidades da historia das doutrinas políticas.
Foi un home tolerante un filosofo do respecto polo suxeito, polas liberdades fundamentais e, como tal un inspirador do desenvolvemento e preservación da dignidade do home libre.
Pasemos agora, á Unión Europea e á súa:
CARTA DOS DEREITOS FUNDAMENTAIS
Que no Título II, consagrado ás LIBERDADES, e no artículo 11, di o seguinte, que traducimos (a responsabilidade da tradución é nosa)
Artigo 11 – LIBERDADE DE EXPRESSAO E DE INFORMAÇAO
1 . Toda a persoa ten dereito a liberdade de expresión. Este dereito comprende a liberdade de opinión e a liberdade de recibir o comunicar informacións ou ideas sen que poida haber ingerência de autoridades públicas e sen consideracións de fronteiras
2 . Se respectan a liberdade dos medios de comunicación e o seu pluralismo.
O texto integral se pode ler na seguinte dirección: DIARIO OFICIAL DA UNIÃO EUROPEA C 303/17 – 14.12.2007.
Non podemos avanzar neste, sen referir a forma desapiedada infrinxindo aos dereitos garantías e liberdades dos cidadáns españois, coa existencia da lei mordaza, imposta polo Partido Popular, un partido de orientación de dereita extremista e, profundo seguidor das orientacións do partido Republicano dos Estados Unidos da América.
Se trata da Lei Orgánica 4/2015, de 30 de marzo, de protección da seguridade cidadá. Esta lei ironicamente cognominada de “protección e da seguridade cidadá”, do goberno do señor Mariano Rajoy, continúa en vigor e, é un auténtico golpe de estado que o PP levou a efecto, destrozando a garantías de liberdades da Constitución de 1978. Dunha forma sutil, mais groseira, está a facer retroceder a democracia ao tempo da ditadura franquista.
Quere-nos parecer, que xa demos unha contextualización para podermos ver que o seguimento das políticas dos Republicanos dos Estados Unidos da América, son evidentes, no campo da liberdade de expresión e comunicación seguida a “hípsis verbis”, pola Inglaterra e gobernos de España.
O caso da Inglaterra, nin é necesario afondar máis, pois, tras a caída co Imperio Británico (cuxo golpe final foi dado coa Segunda Guerra Mundial, comezando a derrocada coa Primeira Guerra Mundial) e, a súa entrega, do liderado mundial, aos Estados Unidos, sen calquera límite de actuación deste.
Máis, os Estados Unidos da América do Norte, determinan desde o fin da Segunda Guerra Mundial, aquilo que é a “verdade ou non”, o que é “politicamente correcto ou non”, deciden o que a comunicación social debe ou non divulgar, manipula os traxes, en todo o mundo, determinando o que é ético ou non. Creando, en toda a Europa, un parque infantil cuxas regras e procedementos a seguir, as determina e as utiliza a seu belo pracer e as cambiando sempre e cando lles convén.
Véxase as súas invasións sobre países do Golfo Pérsico, e no Oriente próximo. Din, por si só, o estado de prepotencia do referido país. E máis, é indiferente, se no poder executivo, están os Demócratas ou os Republicanos. Os americanos utilizan unha frase que pensabamos que se tiña desfeito na revolución Francesa e que era a preferida do rei Luís XIV – “O estado son eu”
Para terminar, queremos dicir que non existe soberanía na Unión Europea (UE), basta ver como o “Tío Sam” (idea de raíz americana), impón toda a política sexa en que ramo sexa, deixando toda a Europa e non soa, debidamente colonizados e escravizados, como eran moitas das colonias o século XIX. Falamos de política económica, militar, social, de comunicación, e até moral.
O seu estilo de inxerencia no mundo, en especial na súa esfera de influencia é total, ditando o que debe ser considerado, “como o ben e o mal”. Mais queremos recordar, que eles deron o exemplo dos xenocidios ao eliminaren os pobos autóctonos americanos, os popularmente coñecidos por “Peles Vermellas”.
Recordemos a situación que culminou recentemente, mais que os gobernos americanos, veñen manipulando e mostrándose coa certa cara de ditadores, aplicando a forza indiscriminadamente sen lei, desde a guerra do Vietnam.
Na altura, houben un periodista do New York Times, que tentou transmitir a verdade e, o goberno americano de entón, procurou calar as noticias vinculadas por Daniel Ellsberg, manipulando e mentindo sobre os éxitos, no entanto, na altura non o conseguiu de maneira total. Estabamos nos idos da década de 50, pois, a guerra en cuestión comezara en 1 de novembro de 1955.
Pois, o fóra de lei, Estado americano, na actualidade si o conseguiu, facendo letra morta da Primeira Emenda, enriba referida, tendo como bode expiatorio, o periodista australiano Julian Assange e o seu vehículo Wikileaks. As súas noticias foron silenciadas e, están a ser tratados na persoa do periodista referido, como criminais, como espías, cando o seu único delito, foi contar a verdade, que o goberno americano escondía e máis, mentía descaradamente manipulando os traxes.
Máis, estenderon toda unha teia de éxitos manipulados, facendo que as notícias que chegaban á luz do día, puxeron o referido periodista como un individuo de má vida, un violador.
Claro que non poderán desmentir as noticias que Assange divulgou, por iso, seguiron coa persecución do periodista como un vil delincuente.
Assange se tivo que refuxiar na embaixada do Ecuador en Londres, pois, temía por súa vida, dado que os “pistoleiros” das secretas americanas o perseguían.
Máis, impuxeron que os tribunais suecos, reabrisen unha causa, sen evidencias nin bases, para o criminalizar, como violador. Tíñase antes verificado, que non había, sequera no caso de que, para a súa criminalización.
Assange despois duns largos anos confinado nunha vivenda da embaixada do Ecuador, tivo que se entregar á policía inglesa, mera extensión do poderio americano (non debemos esquecer que a Inglaterra só funciona como a voz do seu dono a América do Norte). Finalmente estes ingleses, como non podía deixar de ser, resolveron a extradición de Assange aos Estados Unidos da América do Norte, donde farán con toda a certeza un xuízo manipulado impondo, naturalmente unha pena exemplar, ao periodista Julian Assange.
Este é un certo requiem pola prensa CONVENCIONAL, xa moi pouco libre do mundo.
FELIZMENTE NOS RESTA A PRENSA INDEPENDENTE
Se el primero en comentar