Os prezos e o custo da vida

Queremos que se fixen nos prezos dos combustíbeis e das súas subidas, así como das flutuacións estratéxicas dos prezos, practicados polos distribuidores, para dar unha idea ao público en xeral, de que só son meros espectadores nese mundo.

Por Jose Vieira

Todos sufrimos na carne, que é como quen di, na carteira, na conta bancaria e, como non, na saúde mental e física de cada un.

Esta enfermidade endémica, que cada vez máis se expande e, á súa vez, atinxe máis capas sociais, non é outra cousa que o criminal aumento do custo de vida de que somos vítimas, inocentes (ou polo menos a gran maioría da poboación á nosa volta).

Nas epidemias, que temos coñecemento ou se ten encontrado vacinas ou polo menos se ten obtido os tratamentos eficaces, para erradicar as molestias.

Isto nos leva a considerar, que os investigadores e médicos, no campo da saúde, están moitísimo máis atentos as necesidades da poboación e, os grandes grupos financeiros propietarios dos laboratorios farmacéuticos e correlativos, conseguen obter os beneficios que os satisfán e por iso invisten.

O que parece, en definitivo, é que por razóns prácticas tamén os que mandan no mundo, queren manter a saúde das poboacións minimamente aceptábeis para que estes poidan continuar a consumir, sen treguas, demasiadamente longas.

Así, esa necesidade de manter as poboacións a consumir, segundo o programado e posto en práctica, polos señores que mandan no mundo, estes crearon as condicións para que eses investigadores sexan capaces de resolver as situacións epidémicas (colocando os medios necesarios e impondo que os Estados, paguen por adiantado os fornecementos de eventuais solucións e, como tal, aseguren os seus beneficios en crecendo, que en xeral serán anormalmente maiores agora, que antes sen esas epidemias.

Louvamos naturalmente o traballo dos investigadores, ao encontraren os medios para dominar esas situacións, por iso, os consideramos uns auténticos científicos, que co seu esforzo e dedicación a causa común e, que natural e lexitimamente, cobran os seus máis que xustos salarios.

Mentres polo outro lado, a “parte de león”, os beneficios extraordinarios (brutais aumentos de lucros) e, que son anormais e abusivos, van engrosar as contas correntes dos donos do mundo, en paraísos fiscais e propietarios desas multinacionais da produción farmacéutica.

Pasemos agora a un plano moi máis xeral, ou sexa, á economía como un todo – a macroeconomia.

Tamén esta ciencia social, ten os seus investigadores e, posúe auténticas lexións de espertos nas varias divisións ou especialidades, que integran esa gran disciplina.

Tamén neste campo do saber humano, existen auténticas xerarquías científicas, de acordo non só cos seus méritos científicos, mais sobre todo, cos seus respectivos patrocinadores, os “sponcers”. Pois, é evidente que cada un dos expertos nesta materia, necesita de ter a súa vida resolta, para poder producir.

Como dixemos enriba, existen varías estruturas de especialistas macroeconómicos e, como tal, só uns cantos ditan as súas leis (conveñamos que as súas ordes, están ou teñen que estar de acordo cos intereses dos seus “AMOS”), todas as outras capas da pirámide de economistas e macroeconomistas, están envorcados a seren os que baten palmas aos de cima ou que nin sequera poden facer chegar as súas obxecións ao mundo que os cerca.

A razón de non conseguiren ser ouvidos, se debe a que os seus latidos, son pura e simplemente ocultados ou desestimados por falta de “curriculum”.

Esta situación, vén de lonxe, mais ultimamente se vén acentuando, especialmente desde que os “AMOS DO MUNDO”, montaron (é o termo), o Club dos Donos do Mundo, que repara no nome de “Club de Bidelberg.

Desde entón, este grupo tense dividido, especializado, por forma a que a súa eficiencia no control da economía global, sexa máis completa e sen calquera tipo de fisuras.

Hoxe en día, estamos en setembro de 2023 e, un dos principais ideólogos desta estrutura criminal, fan sufrir polo menos 95%, da poboación mundial.

Nos referimos ao xudeu/nazi/naturalizado americano (como tiña que ser), o señor Henry Kissinger, que está con máis de 95 anos, mais aínda non abdicou de prestar servizo aos restantes “AMOS DO MUNDO”.

Así que as ideas destes elementos, dunha forma consciente ou por ambición persoal desenfreada, se teñen transmitindo, á praza do mundo, chegando aos máis simples e honestos empresarios.

Na actualidade, esta tendencia de aproveitamento das situacións, menos claras de distorsión da economía, para non a chamar “estado de crise” (será unha estainflación?), leva a que se desenvolva a coberto dos referidos “Amos do Mundo”, a que micro produtores sigan as súas pisadas, en busca de oportunidades, non moi honestas, para se montaren en lucros absurdos, mais consentidos pola poboación en xeral e moi particularmente polos políticos de quenda.

A febre do lucro fácil e impón, é tal que nalgúns sitios de España un café, normal e corrente, pasase de 90 céntimos en moi pouco tempo a 2,5 euros e, peor que nalgúns sitios, de 1 euro a eses 2,5 en10 meses.

Queremos que se fixen nos prezos dos combustíbeis e das súas subidas, así como das flutuacións estratéxicas dos prezos, practicados polos distribuidores, para dar unha idea ao público en xeral, de que só son meros espectadores nese mundo.

É pura manobra de especulación criminal aceptada polos gobernos non só da España, mais si, polas imposicións deses tales “AMOS DO MUNDO” a todos os gobernos, que están ao seu servizo.

Así, os pequenos produtores e, os non tan pequenos, seguen os exemplos dos grandes, dado que os gobernos que debían estar ao servizo en xeral dos seus electores, só están atendendo, no caso de

España ao servizo da CEOE e restantes organizacións de manipuladores da economía, ignorando os seus electores en xeral.

Os gobernos, de todo o mundo, están de parabéns, pois, encontraron coa debida preparación previamente programada, o argumento que os alivia e, segundo estes, os exime de criminais, da guerra por eles provocada e consentida (recordemos que esta só interesa aos produtores de armas – das cales as maiores do mundo, 4 pertencen aos Estados Unidos da América do Norte e unha ao Reino Unido), que só desde a invasión da Ucraína pola Rusia, viran os seus beneficios, no que vai do conflito, aumentados por importes iguais, aos que obterían, no espazo de entre 10 e 12 anos de traballo.

Este conflito, ten sido o motivo que os “AMOS DO MUNDO”, teñen utilizado para dar como xustificada a inflación existente. Pois, coa inflación, todo o pobo perde, excepto aqueles que producen produtos para vender. E por outro lado, os que só teñen o seu traballo para vender, dado que os salarios non soben na mesma proporción, van “alegremente” ficando cada vez máis pobres.

Máis, esta guerra de invasión da Ucraína pola Rusia está a servir, de forma magnifica, aos intereses dos exploradores, como os anos 70 do século pasado, serviu aos mesmos (antecesores dos actuais) exploradores, o choque petrolífero.

Non podemos ficar por aquí.

Recordemos o que se está a gastar, todo o mundo ao servizo do imperialismo Americano e da súa filial Unión Europea (colonia de xeonllos da América-auténtica voz do dono), beneficiando os grandes bloques de intereses financeiros, mentres a poboación amorfa e adormecida, se deixa empobrecer, dunha forma completamente irresponsábel.

Así o que os nosos gobernos, criminalmente están a desviar, para armamento, às ordes despóticas dos americanos e da súa filial de guerra a OTAN permitiría, folgadamente o control dos prezos e non só garantir incentivos de produción e fomento de desenvolvemento das institucións do país.

Claro que dunha forma non honesta, está a propaganda faciosa, dos gobernos e da maioría dos partidos, proporcionando a creación dun sentimento de solidariedade, en relación ao goberno fascista da Ucraína (lea-se o anterior noso artigo sobre as implicacións nazis do referido señor Zelenky “APONTAMENTOS SOBRE A POLÍTICA QUE IMPÓN ZELENSKY NA súa UCRAÍNA”), así como ás vítimas de ambos os implicados, pois (están a morrer xente inocente de ambos os lados e, os

“AMOS DO MUNDO”, CONTINÚAN IMPÁVIDOS E SERENOS, GAÑANDO CADA VEZ MÁIS DIÑEIRO A CUSTA DE AUMENTAR O NÚMERO DE CADAVERES, EN VEZ DE PARAR DUNHA VEZ, ESA E OUTROS CONFLITOS BÉLICOS, que alimentan os seus insaciábeis petos.

Aquí está o remedio para o aumento do custo de vida e, a posibilidade de control, por exemplo, de forma verdadeiramente implicada, tamén do Cambio Climático, pois, coa guerra referida, nada ou case nada se ten feito, tamén neste urxentísimo campo.

Se el primero en comentar

Dejar un Comentario

Tu dirección de correo no será publicada.




 

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.