Esta política se opuña dunha forma total, ao liberalismo económico, que polo contrario, non fiscalizaba as transaccións económicas, nin os movementos bolsistas, que era o principal centro do mundo capitalista.
Por Jose Vieira
Este texto pretende unicamente mostrar que é posíbel controlar os prezos, sempre e cando haxa ganas políticas e sentido social ao servizo das poboacións.
Recordemos, que os Estados Unidos da América do Norte (adiante referido pola súa sigla en ingles de USA), que fora gobernado, durante o período de 1933 a 1945, por Franklin D. Roosevelt, até a súa morte, tivo que se impor á “gran Depresión”, dos anos 30, así como, e de seguida, á Segunda Guerra Mundial. Era e é un país capitalista, liberal mais, no momento de controlar os prezos, foi pragmático e intervencionista.
Roosevelt, comezou por desenvolver un conxunto de políticas socioeconómicas, que ficaron coñecidas polos “New Deal”. Estas políticas temporais, se desenvolveron en varios News deal, a praza da súa instancia a fronte dos destinos da USA.
Este presidente, reafirmou as liberdades individuais, escribindo que estas non podía existir, “sen unha correcta seguridade económica”. Creou unha Carta de Dereitos, en que “garantira novas bases de prosperidade e seguridade para todos, calquera que fose a súa raza ou as súas crenzas”. Esta é altamente innovadora, tendo até un seguro contra os maos efectos da economía. O dereito ao emprego e a un salario digno, é outra das súas preocupacións.
Estas eran algunhas das políticas, postas en curso a través da aplicación dos varios “New Deal”.
Os New Deal, que como vimos, era o programa de Roosevelt, que estaba inspirado nas ideas económicas de John Maynard Keynes, sendo a maior intervención dirixista do goberno, na economía de sempre, na USA.
Esta política se opuña dunha forma total, ao liberalismo económico, que polo contrario, non fiscalizaba as transaccións económicas, nin os movementos bolsistas, que era o principal centro do mundo capitalista.
Roosevelt, consciente da situación, e tendo como obxectivo a recuperación da economía norteamericana, resolveu aumentar a presenza do Estado na economía, fiscalizar os movementos financeiros, controlar a produción para que as mercadorías estocadas puidesen ser comercializadas, e executar obras públicas, para acelerar a creación de empregos, para atinxir os fins propostos.
Keynes tentou crear nas institucións, ben nacionais ben internacionais, a posibilidade de seren controladas, sobre todo en épocas de crises ou de recesións. Este control se establecía, ou por un aumento do gasto presupostado do Estado, política que pasou a designar como “Política Fiscal”. Esta tiña e ten como xustificación a actuación do multiplicador cun acelerador maior que a unidade, o que provocaría naturalmente, un efecto positivo sobre a procura. Isto reanimaria o ciclo económico.
Todas estas novas políticas estaban en contra da escola austria de Hayek, e do seu discipulo e xefe da escola de Chicago, Milton Friedman. Non podemos deixar de indicar, que se expande por case toda a economía mundial, e de aí a crecente desigualdade social, coas inflacións desapiadades, e como non, coa crecente pobreza, se debe ás teorías económicas do capitalismo salvaxe, predicadas por eses señores e seus seguidores. Seguidas en España a rasa táboa.
E que en España, teñen como seguidores, os señores do PP, de Vox, Cidadanos e gran parte dos varóns do PSOE.
Volvendo a Roosevelt, e aos seus USA, as súas políticas, foron continuadas polos presidentes seguintes, ben demócratas ben republicanos, con diferenzas, é certo mas, nunca contra o pobo de forma manifesta.
Así desde os anos da Segunda Guerra Mundial até ao ano de 1971, se tiña establecido un control de prezos na USA mais, con o goberno de Richard Nixon (presidente republicano = dereita tipo PP + Vox), tendo como seu secretario de estado George Shultz, resolveron levantar este control de prezos, o que fixo que en 5 meses os prezos se despracer. Ao fin destes fatídicos cinco meses, se volveu a controlar os prezos.
Esta situación de parálise da economía, levou a que para a súa resolución, o presidente de entón da Reserva Federal (o equivalente a un Banco Central dos países europeos), Paul Volker, se decidiu por unha política de elevar as taxas de xuro a niveis “inusialmente altos”.
Esta dolorosa política resultou, en relación á inflación, pois, a baixou drasticamente, no entanto, lanzou a economía nunha profunda recesión e, que non terminou a en o ser, no inicio dos anos 80.
Esta mesma política, de subida incontrolada das taxas de xuros, está a ser seguida na America polo presidente actual da Reserva Federal, Señor Jerome Powel, así como, pola presidenta do Banco Central Europeo, a señora Christine Lagarde. Como podemos ver, desde xa, no horizonte un recesión económica, que será terríbel para os máis déveis.
Como primeira conclusión, cunha política de altas taxas de xuros, se pode controlar a inflación, mais é unha terapia moi violenta, que provoca de seguida unha recesión, case sempre con graves consecuencias, sobre todo sobre os máis déveis e como non, sobre os mozos e os xubilados.
O que se pode desde xa dicir é que, unha terapia de shock, se non for ben dosificada e acompañada doutras políticas, conduce a un mal maior, en vez de facer entrar a economía nunha fase sustentábel e equilibrada, a leva a recesión e estainflación.
Sobre o que é necesario actuar, para que toda a poboación que sofre a inflación, non sexa vítima da falta de coraxe do goberno en funcións, que non afronta coa autoridade que lle revisou as urnas e, se conforma en andar por marxes, que non son máis que parches, para un problema que non resolven, ou non queren resolver, como debe de ser.
Así, recuperamos unha parte dun outro noso texto, titulado “Imos loitar contra a subida dos prezos”, que pasamos a transcrever, no esencial para este;
O “valor do seu produto (chamemos ao produto W) que cando llo vende, se pode estabelecer o seu prezo coa ecuación seguinte:
W = P + Q + Y
“Que significa a letra Y > se trata dun beneficio (o lucro) extra, anormal, ou sexa, o aproveitamento da inflación en proveito propio.
“Con este beneficio ou lucro especulativo Y, non é máis do que o poder de compra, retirado á maioría dos españois, pois, trasladan os seus ingresos para o enriquecemento dos máis ricos e poderosos”.
O problema, é que os gobernos occidentais, en xeral e en especial o de España, seguen as determinacións do liberalismo económico, máis salvaxe, ou sexa, aquel que previligia antes de todo e por diante do pobo que sofre, os intereses das corporacións, que están ao servizo, dos “Amos do Mundo”.
Vexamos o que a ecuación enriba referida, nos permite concluír.
W – o produto en cuestión
Ten o seu prezo formado, de forma simple por:
P – prezo das materias primas e custo industrial e de distribución e demais gravames
Q – conxunto de impostos e demais gravames sociais inherentes ao produto e
Y – este valor sería a diferenza entre o Prezo final do produto W – (menos) os custos P+Q = Y
Este Y sería o punto de aplicación das políticas intervencionistas dun Goberno debidamente consciente de estar ao servizo do seus concidadáns e non dos “Amos do Mundo”, no caso de España, das empresas do Ibex 35 de las corporacións empresariais, das financeiras e bancos.
Este Y, unha vez instalado, incorpora non só os beneficios normais do produto, así como unha máis valía “anormal”, que é o produto sen contrapartida produtiva, “ofrecido” pola inflación.
Doutra maneira, Y = y1 + y inflación
Así o que esta a acontecer, é que o goberno de quenda, como non ten coraxe política, pois se quere manter no poder, e non quere ir contra os seus opositores nin os nacionais, CEOE, PP, Vox, Cidadanos e até “algúns grupos de deriva, de pseudo esquerdas”, nin os de Bruxelas, que están de xeonllos co capitalismo americano.
Por iso, e en vez do facer, lanzan diñeiro fóra, en subvencións, en Ingresos Mínimos Vitais (IMV), e outros parches, en vez de actuar onde é debido e contra quen debe ser metido en “A Nova Orde” (libro de cuxo autor é José Vieira).
En vez diso, prefiren seguir a “Orde”, o sexa, as instrucións do fascista do xudio naturalizado americano, Henry Kissinger, exsecretario xeral no goberno de Nixon, nos USA e, nesa súa confesión, dunha orde económica de teor, capitalista liberal e salvaxe, onde a única finalidade é proseguir o crecemento da desigualdade até os extremos da intolerancia.
Cremos deixar claro que as subidas de prezos, en xeral son inelásticas á baixo.
Claro que o goberno de quenda, ten unha escapatoria, un triste alivio, mais aceptada por todo o mundo local, pase a contradición, que coa manipulación en curso e as mentiras correntes, levan a que a poboación cerre os ollos, caendo cada vez nunha pobreza, xa severa, pois, todo o mal vén da invasión da Ucraína polos Rusos, e con isto e a bendición da igrexa, todo sexa por obra e graza de Deus.
Que grande é a compracencia da poboación, diremos infinita!
Se el primero en comentar