o chamado Consello Xeral de Economistas, teñen alertado de que no cuarto trimestre do ano en curso, así como no trimestre seguinte, xa o ano de 2023, a economía española, estará en recesión.
Por Jose Vieira
Desde maio do corrente ano, a inflación subiu até a 8,7%, en maio, para en xuño terminar en 10,2%. Estamos a tomar os datos do IPC (índice de prezos ao consumidor), do Instituto Nacional de Estatística (INE).
Reparemos que, en abril, a inflación diminuíra en cerca de 1,5 %, para que en xuño, terminar, como vemos enriba en 10,2 %. A inflación, atinxe os dous díxitos.
Queremos explicar como son obtidos os datos para que o INE, poida publicar os respectivos IPC e, para que non haxa calquera dúbida, sobre como evolucionan os prezos, sabendo que os mesmos, teñen un peso distribuído, debidamente compensado, por varios apartados parciais.
Este é o procedemento efectuado polo INE, para que se poda ter una idea más precisa, de como se calcula o chamado IPC, por iso, imos a deixar a forma e os elementos que a compón, en consonancia conforme o programa determinado polo referido Instituto Nacional de Estadística (INE), en España.
Este mide o conxunto de prezos dos bens e servizos que son obxecto de consumo por parte da poboación residente en vivendas familiares en España. Tamén chamado IPC Xeral e, está composto polos seguintes grupos de bens e servizos que abaixo indicamos:
– IPC alimentación, bebidas no alcohólicas
– IPC bebidas alcohólicas y tabaco
– IPC artígos de vestir
– IPC alugamento de vivendas
– IPC artículos de casa (“menaxe” doméstico)
– IPC mediciñas
– IPC transporte
– IPC comunicacions
– IPC ocio e cultura
– IPC enseñanza
– IPC hoteles, cafés e restaurantes
– IPC outros bens e servizos
Cada un dos 12 IPC grupos elaborase en tres niveles parciais, ou sexa, provincial, autonómico e inmediatamente o estatal. Todo isto é fixado polo INE (Instituto Nacional de Estadística), a través de encostas de pressupostos familiares, e cales os produtos que deben compor a chamada “cesta da compra”.
Proseguimos, despois deste esclarecemento, constatando que o mes de xuño, este superara o anterior en 0,4 % e entrado nunha inflación de dous dígitos.
Temos que esclarecer outro concepto esencial, para quen non está familiarizado con estes temas que é o de inflación subxacente.
Así dunha forma moi sensíbel, a inflación subxacente é a que non inclúe os prezos dos produtos enerxéticos (combustíbeis fósiles) nin tan pouco, os alimentos non elaborados (producións agrícola non transformadas–colleitas).
Temos aínda que alertar que cando esta coincide cuns valores moi elevados da inflación, mostra que o crecemento dos prezos é xeral, por tanto, afecta todos os bens e servizos da economía en cuestión.
Cun exemplo, se pode esclarecer aínda mellor o que debemos reter, destes conceptos.
Pensemos que a inflación en cuestión neste momento era a de xuño, ou sexa, de 10,2 % e que tiñamos unha inflación subjacente de 6 %. Con estes dous valores, indicados podiamos dicir que o poder de compra que se estaba a perder neste momento, era da suma de ambos, ou sexa do 10,2%+6%=16,2%. Teñamos como referencia un salario normal.
¿Que pasa coa poboación en xeral?
Esta, estaba pechada, durante un prolongado tempo dentro de casa, facendo aquilo que se chama unha vida austera, pois, non podía saír por aí, así como os seus gastos extra, como vacacións e outras diversións, estaban vedadas, polas cuestións da pandemia.
Isto tivo como consecuencia que as poboacións que auferia un rendemento, efectuase un aforro forzado e, como tal, dispuxese neste momento, dun conxunto de medios financeiros, que lles permitiu, disfrutar, dunha forma non xustificada polos seus normais ingresos.
Este gasto, a maiores, permitiu un efecto positivo no consumo interno, mais que, a breve fragmento, probabelmente, no recomezo das clases, ou sexa, no fin deste verão, se poida ver, moita xente a voltas con dificultades de satisfacción das súas necesidades básicas. Cabe una aforisma moi coñecido, a que a pandemia deu medios para “unha riqueza para hoxe, mais que resultará en fame para mañá”.
Cremos que a inflación, ao contrário dalgúns economistas, a noso entender, demasiado optimistas, consideran que a inflación, despois de setembro, caerá o estacionará.
O que pensamos que vai acontecer, é que a propensión ao consumo diminuirá, por falta de poder de compra, pois, os salarios perden poder de compra, pola subida xa existente e porque os aforros provenientes da situación de peche durante a pandemia, foron gastas nas vacacións deste veran.
Outro factor que pode axudar a que as tensións sobre a procura interna baixen, ten a ver coa subida do custo das hipotecas, proporcionada polo incremento das taxas de xuro pasivas. Estas subidas, retirarán igualmente poder de compra ás familias.
Imos ver o que algúns economistas, pretenden deixar como aviso para os tempos que se aveciñan, en relación ao comportamento a economía española.
Este grupo de economistas, do chamado Consello Xeral de Economistas, teñen alertado de que no cuarto trimestre do ano en curso, así como no trimestre seguinte, xa o ano de 2023, a economía española, estará en recesión. Este colectivo, prognostica un crecemento da mesma este ano de 3,9 % e no entanto, que o próximo ano, será de entre 1,7/1,8%. Todo isto, así como un prognóstico para a inflación, un pouco máis baixa, en torno aos 8,3%.
Se nos fixarmos nos datos adiantados polo INE, o respetivo IPC, para o mes de xullo, tivo un retrocesso de algo como 0,2%, mais mesmo así, a taxa anual, prevista, se sitúa en 10,8%, o que significa que sobe en relación aos valores de xuño de 2022, (50% do ano), en 0,6%. Apuntando que agora a inflación subxacente, se situaría en 6,1%, ou sexa, un aumento do 0,6% (pois en xuño a subjacente era do 5,5%).
Vexamos agora a situación na eurozona, e nos reportemos a xullo: a inflación era do 8,9%, intra-anual mentres a subjacente era do 5%, igualmente intra-anual. Realmente os valores encontrados, distan dos españois, en 1,9% e 1,1% respetivamente.
No que toca ao mercado do traballo, aparece haber algún optimismo, unha vez que a taxa de desemprego, parece apuntar para os 12,4% ao fin do ano, o que é optimista, pois, prevé un abaixamento sobre as anteriores previsións de cerca de 0,8%, debido a un correcto incremento, de contratos fixos descontínuos (a pregunta que se pode facer, é se tal se manterá ou virá a caer, co abrandamento da oferta, por caída da procura, debido a falta de poder de compra en xeral).
A boa noticia parece ser a existencia dun correcto aumento de produtividade do traballo, que se pode estimar nun impulso positivo do 1,3%, no segundo trimestre contra o anterior que fora do 1,1%. No entanto, non debemos ser demasiado optimistas pois, a nosa taxa de produtividade é das máis baixas da eurozona.
Non deixemos de prestar a nosa atención, como xa referimos as subidas das taxas de xuro e seus efectos, levados a efecto polo BCE (Banco CentralEuropeo), cuxa acción se fai sentir no poder de compra nas familias e evidentemente na débeda pública.
Así o deficit do goberno, parece que non se vai alterar, significativamente, dato acordos de apoio extra do BCE e así se mantem a porcentaxe do 5,3% deste sobre o PIB de España, o que feitas as contas será do 115,3% do valor do PIB en 31 de decembro de 2022. Aquí máis unha pequena alegría, pois, se está correcta a previsión, será 0,6 máis baixa do que a anterior previsión.
Estes son os números que debemos ter en cabeza e sen descorar xamais o seu certo sentido.
Agardemos mellores días.
Se el primero en comentar