O presidente Laurentino Cortizo admitiu hoxe que Panamá ten unha débeda coas vítimas da invasión militar dos Estados Unidos que hai 33 anos sementou o caos e a morte no istmo
Por Prensa Latina
Nos actos protocolarios de homenaxe ás vítimas do 20 de decembro de 1989, decretado un Día Nacional de Loito o pasado mes de marzo, o presidente asegurou que, a partir de agora, as xeracións presentes e futuras comprenderán o sentido daquel día, sobre o que se construíu un doloroso páxina na historia do país. Cortizo cualificou eses feitos de tráxicos e asegurou que ensombreceron o país.
«O espírito colectivo da nosa nación constrúese dignificando o noso e o Estado panameño tiña unha débeda cos irmáns que perderon a vida», remarcou.
A xornada comezou antes coas manifestacións de organizacións sociais que marcharon nas inmediacións da embaixada dos Estados Unidos nesta capital, para denunciar a súa política belicista e inxerencia nos asuntos internos do país da canle, unha política que se mantén.
En diálogo coa prensa, o secretario xeral da Confederación Nacional de Traballadores da Construción, Saúl Méndez, rexeitou o crime cometido contra os civís en barrios masificados cando Washington, como fai noutras nacións do mundo, impuxo en Panamá a súa vontade coa lei das bombas.
Así mesmo, sinalou que como o pobo panameño, coa súa loita na rúa, conseguiu que o 20 de decembro fose declarado Día de Loito Nacional, debe seguir reclamando a debida indemnización aos familiares dos caídos e desaparecidos nese atentado.
Pola súa banda, a Comisión do 20 de decembro de 1989, creada para afondar nos feitos daquel fatídico día, e cuxo mandato se prorrogou ata 2025, anunciou o mesmo día a primeira identificación mediante a técnica do ADN e coa axuda da Fundación de Forense. Antropoloxía de Guatemala. Trátase de Ismael Dorcy Segura, un dos miles de cidadáns dados como desaparecidos.
Os colectivos populares encabezados por membros da Asociación de Familiares e Amigos dos Caídos o 20 de decembro de 1989 protagonizaron hoxe a tradicional Marcha Negra que partiu do monumento aos caídos no barrio do Chorrillo da capital, unha das localidades máis afectadas polos bombardeos. pola aviación e artillería das tropas estadounidenses.
O decreto executivo polo que se establece por primeira vez o Día Nacional de Loito sinala que ese día se izará a bandeira a media asta e aplicarase a Lei de Prohibición en todo o territorio nacional.
Os historiadores estiman que a chamada Causa Xusta, cuxos supostos obxectivos eran pór fin á suposta ditadura, capturar ao xeneral Manuel Antonio Noriega, restaurar a democracia e proporcionar benestar ao pobo, en realidade levou a morte ao martirizado barrio do Chorrillo.
Ademais das perdas humanas, esta invasión provocou a destrución de boa parte das infraestruturas de Panamá, deixando sen fogar a miles de persoas, obrigadas a abandonar as súas casas, refuxiándose noutros territorios.
Aínda que a capital foi a máis danada por esta operación bélica, tamén houbo vítimas na provincia caribeña de Colón e en Río Hato, zonas bombardeadas e queimadas indistintamente.
O elevado número de vivendas e edificios destruídos pola invasión demostra que as tropas do Pentágono non fixeron o máis mínimo esforzo para limitarse a obxectivos militares, e evitar danos ás vidas e aos bens da poboación civil panameña.
Para os activistas sociais, a invasión non recibiu a necesaria condena internacional, a pesar dun informe de 2018 da Comisión Interamericana de Dereitos Humanos que xulgaba a Washington polas violacións cometidas e instaba ao seu goberno a indemnizar ás vítimas.
Se el primero en comentar