Verdades escondidas sobre a Ucraína (I)

Imos recordar que 52,08% da poboación da Ucraína falan ruso. Despois do “golpe de estado” de 2014, a Ucraína aboliu o ruso e impuxo o ucraíno como lingua oficial.

Por Jose Vieira | 16/12/2023

A memoria humana, ten tendencia a esquecer dunha forma case que inmediata, os éxitos que onte nos preocupaban, para nos fixarmos noutros, sempre e cando xorden outros.

Esta nosa memoria, é selectiva, sobrepondo os novos estímulos, como dunha sedimentación, por capas, de acordo coa manipulación que é practicada polos diversos medios de comunicación social, sexan, audiovisuais, escritos e naturalmente dixitais.

Igualmente, tamén somos levados a crear a nosa propia xerarquía, sobre os traxes coñecidos, mais, esta clasificación, é costume organízala de acordo, non só cos intereses propios, cos intereses da gobernación oficial e dos chamados grupos de presión popular, sendo esta de a máis, variada orientación, sociopolítica.

Por esa razón, debemos ter en atención, en primeiro lugar a nosa propia consciencia, analizando o que está detrás das múltiples accións populares, que apoian os distinguidos sucesos, que van ocorrendo polo Mundo.

Neste momento, toda a nosa atención está orientada, segundo a comunicación social, para dous éxitos: un de índole interno, o goberno de coalición existente e a súa lei de marcha, que hoxe mesmo comezou a ser discutida no Congreso en Madrid (día 12 de decembro de 2023) e, o outro, o xenocidio levado a efecto, por Israel, sobre o pobo palestino. Pasando a segundo plano, o conflito entre a Rusia e a Ucraína.

Estes son na realidade, os puntos en que se centran, a atención das poboacións, sobre todo os que se senten, máis implicados, ben informados e, participantes da vida e intereses do seu país.

En suma, se trata dos que parecen e queren ser a nata da poboación e, que se senten suficientemente esclarecidos, sobre o seu entorno e, como tal, ten o pensan que teñen, o dereito e obriga de tomar, “cartas nos asuntos”.

Onde queremos chegar, é volver á cuestión da invasión da Ucraína pola Rusia, na forma en que nos ten sido “imposta”, pola propaganda do líder mundial (que ten a responsabilidade ou a debía ter) e, que repara no nome de Estados Unidos da América do Norte que nos ten vendido a súa mensaxe ou a súa verdade, debidamente acolitado (como dun axudante da súa “misa”) a Unión Europea.

Como estamos xa habituados a U.E., xamais presenta calquera idea propia, sobre calquera asunto, que non sexa dos USA “a voz do dono”.

Volvendo ao conflito referido, estamos habituados a marcar como o inicio daquel conflito bélico, o día 24 de febreiro de 2022.

Mais será realmente esa a data o inicio do conflito?

É evidente que non, só hai sido esa a data, dada como inicio, por intereses do líder USA, pois, é nesa altura, que a Rusia fai unha gran invasión, da Ucraína, en virtude do goberno ucraíno, aumentar a intensidade das persecucións aos ucraínos de orixe rusa, así como, das matanzas levadas a efecto polos grupos nazis, socios do goberno do señor Zelensky.

Imos avanzar con algo que todos debemos ter en consideración, para non estarmos a cometer erros ou polo menos a formular xuízos sesgados.

Temos que recordar para sermos honestos a existencia de polo menos, dunha guerra continuada desde 2014 o polo menos da existencia de dúas guerras na Ucraína.

Optamos por ser máis fácil enmarcar en dúas guerras e así: unha primeira guerra iniciada a 2 de maio de 2014 e a que só nos deixan recordar, sería a segunda a partir de 24 de febreiro de 2022.

Queremos dende este momento recordar, que o inicio da primeira e a súa continuación, a que chamamos como a segunda guerra da Ucraína (pois, para nós e para todos os que ten algún coñecemento da certa situación), non houben nada máis do que a continuación do problema e, seu agravamento.

Antes de avanzar máis, queremos dicir que os responsábeis desde o inicio e, que esconderon o conflito ou a súa continuación, son respectivamente os USA, a Alemania e a Francia.

Todo o que imos revelar, debía ser debidamente esclarecido ás poboacións en xeral, en vez de ser escondido e, peor do que iso, mentindo descaradamente, manipulando deshonestamente ás poboacións.

Comecemos polo “golpe de estado” sanguento de 22 de febreiro de 2014, que se saldou con 49 mortos e157 feridos, que co apoio dos catro estados enriba referidos (un máis), USA, Alemaña, Polonia e Francia (entrou nesa altura a apoiar o golpe a Polonia, de aí seren catro), derrubaron o presidente electo democraticamente da Ucraína, Viktor Ianukóvytch.

O apoio dos USA, foi dado a través da súa embaixada en Kiev, a Alemania, a través do seu ministro de Negocios Estranxeiros, da altura, Frank-Walter Steiemeier, a Polonia, co seu Ministro dos Negocios Estranxeiros Radoslaw Sikorski, así como o xefe para a Europa continental do Ministerio dos Negocios Estranxeiros de Francia, Eric Fournier.

Todos estes señores estiveron presentes no momento en cuestión en Kiev e, sempre en constante conexión co bando de golpistas e seus xefes, Vitali Klitschko do partido de entón Oudar (que, máis tarde se transformou en Solidaridade Europea de Petro Poroshenko), Arseniy Yatsenyuk do partido Patria e do partido Svoboda de Oleh Tyahnybok.

Para que non faltase ninguén neste consello de apoio, estivo implicada, para consentir cerrando os ollos a responsábel da altura pola diplomacia da U.E. a señora Ashton de Upholland.

Como podemos ver, para alén do apoio expresado, tamén o fixeron loxisticamente, sobre todo os USA, coa implicación desde esa altura, a señora Victória Nuland, que era entón a subsecretaria de Estado para os asuntos Europeos e Asiáticos do ministerio de Negocios Estranxeiros. Estaba nos USA, na presidencia Barak Obama.

Actualmente esa señora é a secretaría de Estado para os asuntos Políticos de Joe Biden. As miserias son as mesmas só mudan as moscas.

Queremos recordar, que no goberno do actual presidente, o señor Zelensky, toman asento, varios membros dun grupo de extrema dereita, que estivo xa como operacional, desde o inicio do golpe de febreiro de 2014, tendo até máis outros grupos nazis, sido os executores materiais do golpe de estado do día 22, dese mesmo mes e ano.

Imos recordar que 52,08% da poboación da Ucraína, independentemente de ser constituída por ucranófonos ou rusófnos, falan ruso (datos confirmados en 2019). Despois do “golpe de estado” de 2014, a Ucraína aboliu o ruso e impuxo o ucraíno como lingua oficial, sendo, no entanto, a maioría da poboación, ruso falantes.

Isto foi unha violación unilateral, da Declaración dos Dereitos das Nacionalidades da Ucraína e do tratado de Amizade, Cooperación e Asociación, entre a Ucraína e a Federación Rusa. Este acordo fora firmado o día 31 de maio de 1997 e entrado en vigor en 1 de abril de 1999.

Así podemos sintetizar, que a primeira guerra se debe á constitución das repúblicas Popular de Donest (RPD) e da república popular de Lhansk, ambas na rexión de Donbass. Estas en o seu conxunto, representan unha poboación de case 4 millóns de habitantes.

Estas solicitaron a posibilidade de seren integradas na federación Rusa, co estatuto de república, mais non foi aceptada, ese súa petición.

Esta situación, desatou o início da guerra no territorio.

De novo e, coa mediación, desta vez, positiva, da Alemania e da Francia, se conseguiron dous acordos de cesar as hostilidades: os Acordos de Misk I de 5 de setembro de 2014 e o II Acordo de Minsk de 12 de febreiro de 2015. Nos dous acordos a Rusia sempre se mostrou conciliadora e deu o seu pleno aval, respectando todas as cláusulas dos acordos.

O que de traxe aconteceu, axiña, é que o presidente Poroshenko, que foi o antecesor do actual presidente da Ucraína, dixen que firmou os acordos, enriba referidos, mais, que xamais tivo intención dos cumprir. Actuou desde o principio de má fe.

Zelensky, igualmente non só non os cumpriu, como aínda, firmou unha lei en que os ucraínos de nacionalidade rusa, non terán os mesmos dereitos constitucionais que os de orixe ucraína (que el considerou os ucraínos brancos).

Zelensky creou un sistema racista, que faría envexa ao réxime de Hitler.

Non poderiamos deixar de referir, que foron a ex-chanceler da Alemania, Angela Merkel e o expresidente da Francia, François Holland, a primeira en entrevistas ao Der Spiegel (en1 de decembro de 2022) e ao Die Zeit (en 7 de decembro de 2022) e, o segundo, ao The Kyiv Independent (en 28 de decembro de 2022) e ao Frankfurter Allgemeine (en 24 de marzo de 2023), que deron consentimento as accións militares dos gobernos pos golpistas. Como mínimo asombroso!

Falemos doutro motivo que ten feito, nada menos, do que negocios redondos, para as indústrias de armamento, especialmente as americanas (recordemos que das cinco maiores industrias de armamento mundiais, 4 son americanas e a en cuarto lugar é do Reino Unido), así como a súa filial, que dá polo nome de NATO, en inglés e, que, en español, se coñece por OTAN (Organización do Atlantico Norte).

Esta organización, ten sido o brazo armado e filial terrorista americana, que serve para impor a compra de armamento, aos 16 países aos europeos, seus iniciais socios, mais como o negocio é do máis lucrativo posíbel, na actualidade xa son 31 os países que son membros da Nato.

O negocio é cada vez máis lucrativo!

Como podemos ver, todo se tiña realmente evitado, se non estivese por detrás os intereses dos USA, de vender armamento, negocio imposto polas empresas americanas de material de morte.

Como sabemos o motivo inicial, era o de facer de barreira, a unha Alemania de liches (cun réxime comunista), a un Pacto de Varsovia, constituído polos países que estaban no entorno da antiga Unión de Repúblicas Socialistas Soviéticas (URSS).

Como bloque opositor, ao bloque do líder USA, era liderado pola URSS, capitalismo salvaxe americano fronte ao socialismo, coa caída da URSS este opositor ao bloque dos USA desapareceu, deixou de haber calquera motivo visíbel, para manter esa organización militar de nome OTAN.

Esta organización debía ter o mesmo tratamento, ou sexa, a disolución, dado que todas as xustificacións para a súa permanencia, deixaron de ser efectivas, despois, de que todo o bloque de liches se desmoronou.

É evidente como dicimos enriba, os americanos, o que queren é expandir a respectiva filial de consumo de material de guerra, sen calquera motivo visíbel, a non ser o de venderen cada vez máis armas e, de imporen esa obriga a U.E. súa escrava, e ao mesmo tempo, de cercar materialmente a Federación Rusa, alimentando e manipulando a idea de que a Rusia é a orixe de todos os males, pois, é a sede do comunismo.

Cremos sinceramente, como a maioría dos analistas sociais e políticos actuais, a Federación Rusa, segue presente un réxime perfectamente capitalista,

Os americanos, con esta súa filial bélica OTAN, onde meteron varios países europeos, utiliza esta para repartir unicamente, a imaxe odiosa, das súas prepotencias, así por iso, soñou e executou o cerco á propia Rusia, levando os países limítrofes a se xuntaren a esa organización bélica de ataque.

Así cercaron o territorio da federación Rusa, co seu cinturón de ferro. Pensamos que ninguén lle gusta estar metido na súa casa e, que para saír de casa ou sexa para o exterior, teña que pasar por cordóns de policía. Pensamos que é unha prepotencia no máis amplo sentido literal.

Pois, o que acontece é que a guerra, en territorios ucraínos, xamais parou desde o “golpe de estado” de maio de 2014 e, continúa a até hoxe, por iso mantemos a convicción de que só existe realmente un conflito. Para que teñamos unha noción do que está na mente dos máximos dirixentes da Nato, nos imos referir a un fiel garda e empregado dos USA, o señor Jens Stoltenberg, que ocupa o lugar de secretario-xeral da Nato, que nun seu discurso de 19 de febreiro de 2022, afirmou “que a súa organización está aberta a calquera países europeos”.

O que realmente non dixen é que a todos, menos á Rusia que tamén é um país europeo.

Como curiosidade, queremos dar a coñecer, que se os americanos non tivesen interese en continuar a expandir as súas industrias de guerra, aceptaran a entrada da Rusia para a Nato, como foi solicitado polo presidente Yeltsin e o propio Putin, ambos presidentes a seu tempo. A rexeita, de deixar pertencer a Rusia á Nato, foi liderada polo presidente dos USA, Bill Clinton.

Continuaremos o tema.

Se el primero en comentar

Dejar un Comentario

Tu dirección de correo no será publicada.




 

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.