Memoria Antifascista

Recordando a Chato en la Illa da Memoria

Chato creía en la gente, tenía una gran confianza en el esfuerzo y la lucha comunes como única forma para avanzar. A su lado era preciso elevarse, crecer, ponerse de puntillas incluso, para estar a la altura a la que él pensaba que podías estar. Chato era un hombre grande que hacía grande a los que luchaban a su lado y, a pesar de ello, no hacía sombra a nadie. Todo lo compartía.

Memoria Antifascista.

Chato Galante: Imágenes para el recuerdo

Con Chato Galante no solo milité, viajé, y compartí activismos, con Chato Galante viví, como muchas otras personas, buenos momentos, momentos en que, pese a la seriedad y el dramatismo que la lucha por la Memoria del antifranquismo trae inevitablemente consigo, también hubo espacio para la sonrisa.

Galiza

Un peixe e unha culler

Tiramos de culler e seguimos cavando, coma facías ti, aos poucos, para lograr atopar algo de luz no túnel inmenso que aínda nos separa da verdadeira democracia, a que garanta a verdade, a xustiza e a reparación para todas as vítimas do franquismo.

Memoria Antifascista

José María Galante “Chato”: compañero y luchador

Chato era, además de buen estratega, un compañero de organización. No se le escapaba detalle. Te preguntaba y te interpelaba. Y si tenía que ser duro en el debate lo hacía pero siempre con ese tacto, ese cariño y ese afecto.

Angelo Nero

Volvemos a San Simón

Por Angelo Nero Volvemos a San Simón, ¿sabes, Chato?, a pesar desa maldita pandemia que nos privou da túa palabra e do teu sorriso, volvemos a nosa Illa da Memoria tamén para lembrarte, como faremos,

Artículos

Un día como hoy…

Por Josu Ibargutxi / Portavoz de la Plataforma Vasca contra los Crímenes del Franquismo “Josu: Chato ha muerto!”. Eran las 8:10h. de la mañana de un día como hoy, 29 de marzo, hace un año.

Galiza

Chato Galante, tecedor de redes de Memoria na Galiza

Chato supuxo unha inxección de forza non só para min como deputada, senón para todo o movemento memorialista galego. Sempre instaba á acción e por iso se activaron na Galiza as querelas arxentinas que hai poucos meses se formalizaron por parte das familias Bóveda, Paz e Andrade. Podemos dicir que el foi o seu xermolo inicial e que el foi tamén o que teceu as redes para unir aínda máis e impulsar a todas as xentes galegas que traballaban na memoria.