As medicacións existentes, ten sido desenvolvida, non polos capitais propios das farmacéuticas, mais si, cos cartos públicos, e en contrapartida, posteriormente son aquelas quen fan certas fortunas na venda deses medicamentos.
O encargado do local, que non se amedrentou ante a superioridade dos radicais, correu tras eles, pero ó alcanzalos foi rodeado e foi agredido brutalmente con patadas, puñadas e mesmo foi trabado nunha man, para finalmente tentar estrangulalo.
E umha “esquerdinha” gominola. Estas guloseimas som brandinhas, de múltiplas cores, sugerentes formas e agradável sabor, mas nom alimentam e som altamente perjudiciais para a saúde de quem as come.
Debemos moitos de nós, aínda recordar que por altura da crise de 2008/2009 e durante moito tempo, os prezos das hipotecas, se traducían en mensualidades moi máis elevadas do que na actualidade, esa é unha verdade incontestábel.
O escritor colleita anacos de vidro e de memoria cos que espella esta nosa «terra de ninguén» alimentada co «protesto dos mortos» e co «éxodo en celo»; ese mar de nós que singran «balsas de almas retorneadas»; esa «lingua toupa» que voa.
Atención a situación fiscal dun país, non pode ficar na man dunhas cantas doazóns pseudo altruístas, para que o grande público, exclame na súa inocencia, que boiños son estes señores, que até ofrecen equipamentos e dan esmolas. Este é o engano habitual.
A memória é antifascista tem umha utilidade e nom como essa especie de religiom civil inventada á medida das comparsas que acompanham sumisas, ás instituiçons que nom querem eliminar a lei de amnistía.