Os estudantes vigueses realizaron asembleas nos seus colexios o luns seguinte, en protesta polo atentado. Xosé Luís Méndez Ferrín escribiu ese día un conmovedor artigo no Faro de Vigo, en solidariedade coa moza comunista agredida
Por Angelo Nero
A xornalista María José Porteiro asinaba no xornal El País a crónica do 7 de maio de 1984, titulada: «Unha moza de 17 anos, agredida por ‘ultras’ ao remate dunha manifestación en Vigo», na que informaba sobre unha nova agresión das bandas fascistas que pretendían sementar o terror nas rúas que foran ocupadas por masivas manifestacións obreiras, nun ciclo de forte protesta social, que comezara nos últimos anos da ditadura, co seu auxe no Setembro Vermello de 1972, e que continuaría máis aló da Transición, coas mobilizacións proletarias contra a Reconversión Naval, que nese mesmo ano orwelliano volverían paralizar a cidade. A crónica da agresión fascista reza así:
“Unha moza de 17 anos, integrante da Xuventude Revolucionaria Galega, foi agredida o pasado martes por catro mozos de extrema dereita cando regresaba ás dúas da tarde da manifestación do Primeiro de Maio. Estes feitos foron denunciados pola interesada na comisaría de Vigo o pasado venres. (…) Os asaltantes, de entre 15 e 20 anos, con pelo engominado e lentes negras, achegáronse á moza nunha zona próxima ao centro da cidade, pero pouco habitada porque está atravesada por unha ponte de ferrocarril.
A moza agredida levaba na blusa un adhesivo do Movemento Comunista (MC), polo que foi identificada como militante de esquerdas. Tres dos mozos saltaron sobre ela, suxeitandoa, mentres o que parecía maior mandoulle cantar o Cara ao sol, cantándoa á súa vez. A moza opúxose e pediu axuda, pero ninguén acudiu na súa axuda.
A moza foi increpada e ameazada de morte, aínda que os agresores dixéronlle que se non a mataron foi porque «España non merece un mártir vermello». Cun cortaúnllas ferírona en varias partes do corpo, deixándolle como recordo unha esvástica duns catro por catro centímetros no antebrazo dereito, outra no peito esquerdo e unha terceira na perna esquerda.
Os ultradereitistas ameazaron á moza cunha gran esvástica no ventre, pero non a levaron a cabo por temor a que aparecese o maquinista do ferrocarril. Tamén gravaron as iniciais de Fuerza Nueva coa lima dos cortaúnllas no pulso da man esquerda, e tentaron queimar as marcas cun cigarro.
Durante todo o tempo que duraron estes feitos, foi recibindo insultos, e chegou a temer unha agresión sexual porque os catro ultradereitistas dicían reiteradamente: «A todas as putas vermellas hai que violalas».
Os estudantes vigueses realizaron asembleas nos seus colexios o luns seguinte, en protesta polo atentado. Xosé Luís Méndez Ferrín escribiu ese día un conmovedor artigo no Faro de Vigo, en solidariedade coa moza comunista agredida, e os partidos políticos de esquerda reuníronse para programar actos de rexeitamento contra a actuación das bandas fascistas na cidade, xa que este non foi un acto illado.
A sala de cine (creo que foi o Minicine, no Calvario) onde se programaba a película de Pedro Costa, «El Caso Almería», sobre o asasinato de tres mozos andaluces a mans da Garda Civil en maio de 1981, tivo que suspender a proxección da película, tras sufrir varios ataques de grupos de extrema dereita. Uns meses antes tamén foron atacadas as sedes de Comisións Obreiras e da Unión Popular Galega (UPG).
“Varias bombas incendiarias tipo cóctel molotov foron lanzadas contra as portas de entrada do sindicato do metal CCOO en Vigo á unha da madrugada do pasado domingo. Segundo a información do propio centro, os autores do feito pertencían a grupos de extrema dereita, segundo as inscricións que deixaron. Os asaltantes conseguiron entrar no edificio rompendo o cristal da porta de acceso e, xa no primeiro andar, onde se atopa o sindicato, lanzaron botellas incendiarias contra as portas de Comisións Obreiras e deixaron diversas inscricións e ameazas de extrema dereita nas paredes como: «Primeiro aviso», «Así está, a próxima vez que o teñades claro», e a sinatura de Guerrilleros de Cristo Rei e o sinal do víctor franquista.
O mesmo mes do atentado contra a moza da MGR, os fascistas atacaron tamén a delegación dunha editorial galega en Vigo, feito que tamén recolle o xornal El País: “Os fascistas atacaron a delegación dunha editorial galega en Vigo.”
“As oficinas de Edicions Xerais de Galicia SA sufriron en apenas tres días dous atentados fascistas. A noite do pasado venres, día 18, un grupo de tres mozos apedraron con adoquíns as fiestras da entidade. A libraría tamén foi apedrada a véspera do 17 de maio, día das Letras Galegas. Un interlocutor telefónico ameazou á editorial con destruír o seu local se seguían publicando libros en galego, e rematou a súa chamada berrando «Arriba España y Viva Cristo Rey».
Ante a alarma provocada na cidade, e a protesta das organizacións de esquerdas, o gobernador civil, o socialista Virginio Fuentes, puxo en marcha unha operación para desmantelar as bandas fascistas que actuaron con total impunidade en Vigo, e como consecuencia foron tres as detencións:
“Dous dos detidos eran militantes da desaparecida organización Fuerza Joven, rama xuvenil de Fuerza Nueva, e manteñen vínculos de afinidade ideolóxica cun nutrido grupo de mozos da mesma organización, cos que se ven con frecuencia. Estes dous detidos son Alfonso C. M., de 19 anos, e Cristóbal Rafael S. L., de 16 anos, ambos estudantes e veciños de Vigo. O outro detido responde ás iniciais J. C. M., de 15 anos, estudante, natural e veciño de Vigo e amigo dos dous citados. Ese menor parece ser o cerebro do grupo e, segundo as investigacións policiais, é un afeccionado ao nazismo, do que conta cunha ampla bibliografía. J. C. M. confesou ser o autor dunha serie de graffitis de estilo fascista que apareceron na cidade, asinados por Lobos Grises.
Segundo a súa declaración, é o único membro dese grupo. Tamén confesou ser o autor da rotura dos cristais de Edicions Xerais de Galicia, así como do ataque sufrido por un coche de matrícula francesa no que arroxou un cóctel molotov que provocou un pequeno incendio. Este ataque produciuse o pasado 23 de marzo, pouco despois do ametrallamento duns pesqueiros de Ondárroa por parte de patrulleiras francesas. Como consecuencia deste incidente con Francia, os outros dous detidos tamén romperan os escaparates dunha tenda de automóbiles á que lanzaron un cóctel molotov que non estoupou, deixando unha pintada co texto «Nada francés».
Poucos días despois, os dous rapaces maiores, coa cabeza cuberta con capuchas brancas, romperon os escaparates dunha tenda dedicada á venda de automóbiles e recambios, botando tamén no seu interior un cóctel molotov, que provocou un grave incendio, con danos valorados en 60 millóns de pesetas, o que obrigou aos bombeiros a desaloxar a todos os veciños do edificio”.
Se el primero en comentar