As clases máis mozas sentense expulsadas do entorno da sociedade xerada por ese neoliberalismo global, que desde xa revelouse como un lastre da sociedade e unha causa das múltiples frustracións que conducen, moitas veces a solucións absolutamente drásticas, como os suicidios
Por Jose Vieira
En outubro do ano pasado (2023), publicouse un estudo titulado BARÓMETRO DE XUVENTUDE, SAÚDE E BENESTAR (Kuric, 2023).
Este puña a descuberto cifras alarmantes, como por exemplo que o 59,5% dos cidadáns de entre os 15 e o 29 anos, en España, revelaban que tiveran problemas de saúde mental, no último ano.
Mais hai máis, que cerca de 17,4% destes afirmaba os ter ou de maneira continua ou dunha forma moi frecuente. Como que configuraban diagnósticos de trastornos mentais.
No entanto estes números revelan unha situación extraordinariamente preocupante, pois, só 6 anos antes, ou sexa, en 2017, os datos apuntaban para un valor global desa mesma faixa etária (15/29 anos), unha incidencia do 28,4%.
As diferenzas son terribelmente significativas, ou sexan do 31,1%, case máis un terzo desa poboación de mozas. O que significa un aumento de cerca de 104%.
Esta tamén é unha autentica lacra que desvaloriza as posibilidades dunha xeración saír adiante con todas as súas capacidades intactas e, por tanto, a 100%.
Isto quere dicir, sen calquera dúbida, que as persoas con dificultades de saúde mental, máis que se duplicaron en seis anos.
Non ficamos por aquí, nun estudo da UNICEF do ano de 2022 e, agora tomando como base deste estudo a poboación de entre os 10 e os 19 anos, despistaran que destes 20,9%, xa estaban diagnosticados psiquiatricamente e a maioría estaba, até xa medicados.
A Asociación Española de Pediatría de Atención Primaria, a Sociedade de Psiquiatría Infantil e a Sociedade Española de Urxencias Pediátricas, ten alertado, a través do seu Grupo de Traballo Multidisciplinar, sobre a Saúde Mental, que os suicidios son a segunda causa de falecemento entre os cidadáns, na faixa etária de entre os 15 e o 29 anos.
Basta dicir que esta situación só é superada polas mortes por tumores malignos.
Esta situación é tremendamente preocupante, pois, como vemos as cifras aumentaron para máis do dobre. Así como se pode deducir, o mal estar emocional e a realmente tendencia a empeorar, esixe unha resposta urxente a este estado de saúde mental.
Fálase desde a institucións psiquiátricas, dunha “perspectiva hexemónica”, na abordaxe destes problemas e, isto é, un reducionismo bi loxístico, que no fondo quere dicir que non funciona e, que se ten que resolver, pois, non son só as condicións de vida, do cidadán que sofre, mais si, o seu cerebro, ou sexa os seus neurotransmisores.
Unha das maiores preocupacións veñen da cantidade de suicidios e ten que ser parada dunha forma urxente, pois, conforme se pode saber a través das varías asociacións, que se dedican a este tema, sexa a Sociedade de Pediatría de Atención Primaria, sexa a sociedade de Psiquiatría Infantil ou a sociedade de Urxencia Pediátricas, é necesario parar estes auténticos surtos.
Non é necesario ser un experto na materia, para poder concluír, que esta situación é alarmante, pois, se ve perfectamente, que o consumo de medicamentos do foro psiquiátrico, está a ter un desenvolvemento excesivamente rápido e co tal preocupante.
Facemos nosas as palabras do catedrático de Farmacoloxía, da Universidade Complutense de Madrid, Eduardo Costas, que respecto a esta situación afirmaba “en vez de se combater a desigualdade, drogamos con psicofármacos os máis desfavorecidos”.
Esta é “unha verdade como puños”, que continuamos a desprezar, cando temos na nosa man a solución do problema da desigualdade social.
Coa aplicación dunha Renda Básica Universal e Incondicional, acompañada dunha certa xubilación fiscal.
Nesta deberá existir unha certa progresión na repartición dos impostos, eliminando as fugas para paraísos ficades dos beneficios das empresas, dos pagamentos dos beneficios aos ricos, de impostos aos bancos e, como non, deixar de se armar o país, de armamentos militares, soamente para satisfacer os intereses do patrón Estados Unidos da América do Norte.
Cremos sinceramente na necesidade de se facer un cambio de paradigma e, en vez de falar insistentemente en “saúde mental”, debiamos insistir en “ben estar”, pois, na súa falta se cae no malestar e este é un psicossocial desastroso.
Non existen cerebros defectuosos, o que temos que asumir é que o proxecto neoliberal, é o responsábel por este malestar social, que emocionalmente afecta sobre todo as capas máis mozas da poboación e como non, a clase traballadora, case en igual medida.
As clases máis mozas sentense expulsadas do entorno da sociedade xerada por ese neoliberalismo global, que desde xa revelouse como un lastre da sociedade e unha causa das múltiples frustracións que conducen, moitas veces a solucións absolutamente drásticas, como os suicidios.
Cunha Renda Básica Universal e Incondicional, naturalmente a maioría destes problemas xamais chegarían a estes extremos, pero o que acontece, é que a sociedade, é cada vez máis tradicional e conservadora, e relixiosamente dunha dereita ortodoxa (que até pode en cuestión, as liberalizacións feitas polo actual papa Francisco, o considerando un traidor) e, non admite un instrumento de resolución do desastre provocado polo neoliberalismo salvaxe preferindo tolerar a inxerencia dos Americanos e da Unión Europea nas nosas decisións e en vez de atallar estas lacras con solucións capaces, prefire que se compren armas.
O instrumento de política económica e social, que entre outros beneficios reduciría dunha forma cabal as desigualdades sociais, unha das causas destes gravíssimos problemas e, unha vez máis deixamos o nome dese vehículo esencial para a nosa sociedade, a institución dunha RENDA BÁSICA UNIVERSAL.
Ou sexa, en vez de se procurar resolver os problemas sociais, se buscan os materiais de morte (armas), ou sexan, instrumentos, cuxo único obxectivo é a destrución da sociedade. Esta é unha contradición fundamental da sociedade en que estamos emerxidos.
Por iso, se houbese ganas políticas dos principais partidos, este problema deixaría de existir e teriamos unha sociedade futura moi máis saudábel e como tal moi máis rentábel, até para eses exploradores neoliberais.
Se el primero en comentar