Cando a América se decate de que non é a potencia que xulga ser, talvez xa sexa demasiado tarde para a súa recuperación
Por Jose Vieira
Nun dos nosos últimos textos, falamos sobre inflación e, diciamos que o presidente dos Estados Unidos da América do Norte Joe Biden, displicentemente, lavaba as mans como Pilatos, da responsabilidade de actuar, para resolver os problemas inherentes a este estado da economía.
Mais dicía que, por tres razóns que na altura enumeramos (1), a inflación non era un problema de súa responsabilidade, mais si, da Reserva Federal que é o Banco Central do seu país, o señor Jerome Powell.
No mesmo texto, expomos a contraproposta dun dos seus máis prestixiosos economistas, que de igual maneira, a expresada en tres itens. Pois, ben, neste texto, imos desenvolver un pouco máis cada unha das contrapropostas.
Antes de máis, queremos deixar ben vincado, que se van producir cambios estruturais.
Este cambio de estrutura, vai impor que moitas cousas se teñan que transformar e, que tiñamos que asumir que a vida, xamais volverá a ser como era.
Outra consecuencia é que temos que ter en atención e, ben presente, que xa non son os Estados Unidos quen goberna o Mundo. Xa non é posíbel aos americanos manter o dominio militar e financeiro, a pesar do seu ar de “sheriffs” e os seus ares prepotentes e intimidatorios.
Tamén imos ter que abandonar os combustíbeis fósiles.
E finalmente, esta pandemia, demostrou que ao nos afastamos da produción de compoñentes, (tendencia mundial), nos mostrou que estamos sistematicamente en rupturas de abastecemento, imposíbeis de axilizar.
Cales deben ser as políticas adecuadas para resolver esta situación, mantendo so control e, que se repartan as cargas entre os distinguidos socios económicos, será a pregunta que se ten mente.
Hai que facer fortísimas inversións en infraestruturas de transporte público, na reconstrución urbanística, na vivenda, na urxente loita real contra o cambio climático, na melloría radical nos salarios mínimos, estas algunhas desas accións.
Todas estas políticas teñen consecuencias e unha das principais, é o aumento de prezos a non ser que exista “unha oferta perfectamente elástica”, o que de traxe significa que os produtos que vén da China, cheguen sen custos adicionais, satisfacendo as necesidades das producións en curso.
A América está permanentemente, meténdose en problemas, exercendo de “sheriff” e entrando sistematicamente en aventuras militares, desperdiciando recursos. Queremos mesmo afirmar, que este país leva polo menos, máis de 20 anos de aventuras imprudentes militares con resultados, como mínimo nefastos.
Cando a América se decate de que non é a potencia que xulga ser, talvez xa sexa demasiado tarde para a súa recuperación.
Véxase o ascenso doutras potencias na actualidade, precisamente por non se ter metido en militarizacións imprudentes e desastrosas, falamos da Corea do Sur, da Alemaña, do Xapón e como non da China. Non podemos esquecer, os desenvolvementos da India e toda península indostanica.
Os Estados Unidos, ten que se esclarecer o que pode ser e non o que pensa que é, o soño americano, está a acabar nun pesadelo.
Toda a súa economía desde o tempo do ultra dereitista Ronald Reagan, que só ten tido un camiño a especulación, sexa en que sector sexa.
Todos temos sufrido dalgunha maneira as súas burbullas (dos Estados Unidos da América do Norte), sen calquera culpa voluntaria, a non ser a de estarmos a ser impiedosamente colonizados, por vontade das súas grandes empresas e as ambicións de poder dos seus políticos. Con isto queremos dicir, que nos están colonizando, para manter unha imaxe dun corpo que xa non é capaz de resistir aos achaques das súas enfermidades. Cabería aquí, facer un “requiem polo seu eterno descanso” e, que deixasen dunha vez, que a Europa se torne independente da súa actual submisión americana.
Imos recordar algunhas das posíbeis actuacións, no sentido de como a estrutura debía, a noso ver e non soa, ser modificada, actuando co realismo indispensábel os Estados Unidos da América do Norte:
A) Se debía disolver, os grandes conglomerados bancarios, un poder máis forte do que os gobernos), seguíndose a creación dun certo sistema público bancario, posto ao servizo de todos.
B) Impor un sistema de fortísimos impostos aos activos cuxo obxectivo teña como fin a especulación. O que permitiría reducir os impostos hai masa traballadora, que son os principais consumidores, agravando aos plutócratas.
C) Implantar un certo sistema de atención de saúde realmente para todos. Controlar dunha forma activa, as empresas que fabrican medicamentos e afíns (control efectivo de prezos).
D) Actuar na vivenda, tanto no lado dos inversores (permitindo un beneficio xusto, mais non especulativo), falamos no prezo do metro cadrado, quere de alugueiro quere de compra.
E) En períodos, en que por calquera razón, se disparen as forzas inflacionistas, crear un taller nacional de control de prezos, non permitindo os abusos especulativos. Un bo exemplo foi o Taller de Administración de Prezos (coñecida pola OPA), que estivo actuando brillantemente entre os anos de 1943 e 1945, sobre a dirección de Chester Bowles (2).
Postas simultaneamente estas medidas, se poden transmitir e aplicar na Europa, pois, coas debidas adaptacións.
Estas medidas foron propostas, entre outros grandes economistas, por James Kenneth Galbraith e, que serían, un bo camiño a percorrer ou doutra forma, un bo arranque tamén, para a boa e saudábel independencia da Europa.
No entanto, este texto, é unha chamada de atención para que todos os dirixentes político-económicos, realmente teñan a coraxe de afrontar a extrema necesidade de cambio urxente de estrutura socioeconómica do espazo en que vivimos.
Non podemos deixar de referir, que mesmo o señor Jerome Powell, o presidente da Reserva Federal Americana, a pesar de non estar a responder á acusación de responsabilidade, enriba indicada na xestión da inflación en solitario, indicada por Joe Biden, afirmou a unas dúas semanas, que os éxitos da invasión da Ucraína pola Rusia, impuña inevitabelmente, un cambio de actuación de todos os responsábeis. Estas súas afirmacións foron ditas nunha reunión no Congreso dos Estados Unidos. No entanto, non vemos aínda nada distinto, en termos de cambios estruturais, o que vemos é un conxunto de “parches”, de emerxencia.
Segundo anunciou Powell, xa irá tomar a seu cargo, intervir na economía, cos instrumentos da Teoría Monetaria Moderna (en inglés Moderm Monetary Theory, tamén coñecida polo neocartalismo), propondo actuar de forma activa, incluso anticipando cambios, no prezo da “moeda fiduciaria, ou sexa, o diñeiro fiat (coa súa capacidade case infinita para pagar os bens de que necesita de comprar, sen xamais caer nunha situación de quebra, a chamada bancarrota).
Finalmente deixamos no ar as cuestións reservando para outras abordaxes as seguintes:
– A intimidación que representa a Rusia para a Economía Mundial.
– A especulación que está a ser levada a efecto polos grandes conglomerados da industria da construción de vivenda,
– A destrución económica, que se está a procesar pola especulación nos prezos dos combustíbeis, co beneplácito dos gobernos.
Estes son temas a ter en canta, pois, o cambio de estrutura, ou se fai xa, dunha forma ordenada e programada ou se poderá chegar a toda unha situación de caos xeneralizado.
Esperamos que a boa consciencia, se sobrepoña aos intereses dos “AMOS DO MUNDO”
Notas:
(1)
1 – O aumento de prezos do ano pasado 2021, forma parte dun proceso que debe ser suprimido
2 – As políticas anti-inflacionistas son da competencia da Reserva Federal
3 – A Reserva Federal, pode suprimir a inflación sen esnaquizar de camiño a economía e o programa do presidente
(2)
O Taller de Administración de Prezos, coñecida por OPA (en inglés), este debaixo do comando de Chester Bowles, que fora nomeado por Franklin Roosevelt, e que os contrapoderes das grandes compañías americanas conseguiron eliminar coa administración do presidente Truman.
Se el primero en comentar