Como sempre e, neste caso gustaríanos estar equivocados, serán os mais débeis, ou sexa, os traballadores, os desempregados, e sobre todo os emigrantes e as minorías sociais.
A poboación española aínda non despertou da anestesia que os partidos, a través dos órganos de comunicación escritos ou falados, teñen vindo a impor, para que non se informen da gravidade da situación.
os amores dos gobernos do país están, como mínimo, apaixonados polas forzas militares, ou teñen medo dos desgustar. Algo pasa e, está na cultura decorrente do asalto ao goberno lexitimo polo bando de Franco.
Se pode ver un aumento de xente que non chega ao fin do mes, mais por vergoña non se manifestan e, peor, hai mesmo os que non comen minimamente, nin teñen un abrigo digno.
O que se consegue, con esta política desgarradora, en que se esquecen que esta é só un instrumento político, que debe ser moito máis integral e diversificado, é un aumento deliberado da pobreza e un enriquecemento dos máis ricos.
O pánico se está a instalar, como dunha ola dun tsunami e, como tal, a loita polo control da inflación parece ser o obxectivo, no momento, que prende todas atencións dos señores dos Bancos Centrais de todo o mundo.
