Estado Español

Como financiar a crise (II)

Como calquera Constitución ou mesmo un regulamento, o Tratado de Lisboa, indica cales teñen que ser as regras a seguir para se obter a creación dun organismo adicional aos xa existentes, así como, o seu respectivo funcionamento, quere dos actuais, quere para novos instrumentos. O que acontece realmente, é que existe un conxunto de países, que posúen a mesma moeda, os do chamado Euro Grupo, no entanto, non existe unha estrutura fiscal nin financeira, de soporte para o Euro.

Como financiar a crise (I)

A situación no país chegou a ser de tal maneira incomprensíbel, que os sanitarios tiñan que ir tratar dos enfermos contaminados, sen as mínimas proteccións pois, non existían nin en almacén pois, nin se tiñan previsto que a pandemia podía chegar ao reino en cuestión e, como tal non foron encomendadas en tempo útil. O mesmo aconteceu con outros equipamentos máis técnicos, que ou non existían en cantidade e que igualmente non foron pedidos a tempo.

Como será o día despois

Así, o que queremos deixar ben vincado, neste noso tema, é que o panoptismo do poder, nos terá domesticado e anestesiados, a través dunha vixilancia estrita, incondicional e abusiva, controlándonos e corrixindo, ou mellor castigando a seu belo pracer. Isto é o que probabelmente acontecera o día despois. Este será o aproveitamento das tecnoloxías dispoñíbeis na actualidade.

Non pagaremos de novo a súa crise

Os gobernos volverán a pedirnos un acto de fe confiando en que dos millóns entregados as grandes corporacións empresariais decantarán á sociedade coma as migallas da mesa do rico rematan no chan. Volverán a lavarse as mans aducindo que o mercado é libre e se autorregula mentres insuflan recursos as grandes corporacións e inoculan medo e desesperación ás familias traballadoras para que acepten sumisas unha nova redución drástica dos seus dereitos laborais.

É tempo de loita. Onte, hoxe e sempre

A ineficacia e insuficiencia das medidas adoptadas polo Goberno español e a total incomparecencia da Xunta de Galiza, deixan o pobo traballador galego nunha situación de total desamparo. Cómpre reaxer. Cómpre esixir o que por xustiza nos pertence. Demandando políticas públicas que protexan a clase traballadora e non o grande capital. Non podemos permitir máis políticas que empobrezan a maioría do pobo e que pretendan confinar os nosos dereitos sociais e laborais. Non podemos tolerar máis abusos patronais. Só a mobilización, a loita organizada, a que impida que como en crises anteriores sexan os ricos e poderosos quen se salven a costa do sufrimento da maioría explotada.

Austeridade ou non

Retomando Paul Krugman, hoxe en día, case ninguén cre nas bondades da austeridade que serviu de mortificación o flaxelo medieval, dos países con economías, máis debedes.

Marketing político ou medo

A nosa posición é sempre a de unha esperanza sen límites, pero sempre vixiante e consciente.