O que foi presidente da Xunta Gallega, o señor Feijóo e beneficiou a xestión de 50 residencias sanitarias publicas á empresa Eulen que é dirixida por súa irmá
Por Jose Vieira
Existe de sempre a idea de que todas as xeracións buscan imitar as máis importantes personalidades, sobre todo, considerando como as máis sendo as más veneradas, as más ricas.
Os tempos que xa pasaron a moitas lúas, para non dicirmos que foron os tempos en que os animais falaban, os seres máis importantes eran os máis fortes (tempo da predominancia das capacidades físicas intrínsecas).
Esas personaxes fisicamente máis fortes, descubriron rapidamente que podía intimidar os menos fortes e, como tal, os por traballar para si.
Tratábase, dos por cazar e, ao prover de todas os medios, necesarios á súa subsistencia sen teren calquera necesidade de actuar, a non ser por mera diversión ou para desenvolveren formas de presión e, por tanto, de intimidación sobre os menos fortes.
Comeza, desta forma a chamada acumulación de medios, físicos e, de poder e, como tal, a senda das desigualdades sociais.
Isto é unha mera introdución, para que dunha forma moi rápida, se teña consciencia de que o mal, das desigualdades sociais, nace o tempo, como dicimos, de forma mítica, “o tempo en que os animais falaban”.
O camiño que a humanidade foi percorrendo desde entón, até aos nosos días, non hai sido moi distinto deses tempos.
Volvamos un pouco aínda, para eses tempos idos e, unha das medidas moi importantes tomados polos máis importantes, foi a de non admitir que os máis débeis, puidesen ollar para os máis importantes, sen ser respectuosamente e, soamente cando estes o permitisen.
A este tempo e, a esta forma de estar nese mundo, se pode chamar o tempo da “espiña dobrada” (a cabeza debía estar debidamente inclinada, para que xamais puidesen ollara de cara a cara cos señores).
Estaban así, creado un mundo en que se vivía, de forma natural, humanos de primeira e os outros.
Claro que os chamados humanos de primeira, tamén comezaron a pensar, que debían crear un calquera sistema de crenzas, para que os seus servidores, se comportasen de forma cordata, pois, se o fixesen, poderían despois de morrer, obter no “mundo das escuridades” a compensación económica e social que non tiveron na súa existencia terrea e, obter todas as regalias que os seus señores dispoñan na terra.
Unha vez máis, andamos moi rápido pois, isto son outras historias.
Mas o que realmente conta, foi a creación e recheo dos baleiros mentais, dos más débeis, para que estivesen sosegados, na “esperanza” de encontraren no “mundo das escuridades”, compensación, para todos as difíciles condicións das súas vidas e, na escravitude, que sufriron mentres vivos,
Entón os señores crearon as relixións e, como non as cousas entraron nos chamados calces da tranquilidade.
Esas creacións, falamos das relixións, tiveron como leit motive, calmar e confortar eses humanos de menor clase social, mais, tamén serviu (e aquí non temos a certeza se tiña sido previsto na totalidade), dunha outra clase, de humanos, que se destinaban a dar o tal conforto as mentes da clase menos favorecida, mais sempre, sendo subservintes da clase poderosa.
O que aconteceu é que eses humanos dedicados a distribuír os soños dun futuro pleno de compensacións, de toda a orde para os humanos, viran que era necesario crear unha organización debidamente hierarquizada. Este foi o paso case inmediato.
Mais o home que integraba os distinguidos grupos sociais, que se foron graduando, cunha case impermeabilidade, comezaron a axitarse, pois, algúns destes eran máis ambiciosos e, desexaban encontrar unha forma de escalar os muros, que resgardaban eses guetos.
Por outro lado, tamén dentro dos distinguidos grupos sociais, comezaron a se divisar lugares de maior poder e, moitas veces, non soa de poder, mais tamén, de beneficios (lucros monetarios e tamén sociais).
Recordamos, de entre moitos procesos de ascenso dentro de cada clase e até entre clases, un dos procesos foi a mestizaxe, a través do proceso inventado polo home, ou sexa, os casamentos.
Teñamos en mente que nin sempre foron admitidos e moitas veces até serviu como peza de represalia.
Este medio de ascenso social é aínda hoxe moi popular, sendo alimentado, polos moitos programas de corazón, das distinguidas televisións, que cobren os tempos de antena nacionais.
Outro dos procesos, predominante na actualidade, é o chamado recurso ao enriquecemento, persoal ou de familiares dos señores, sobre todo políticos (aquí a predominancia é dos membros dos partidos máis conservadores), pois, estes elementos en especial os cognominados de dereita, se conciben e actúan como sendo os herdeiros lexítimos, dos primitivos homes máis fortes, do inicio do tempo en que os “animais falaban”, e entón conseguiron que as poboacións actuais no consideren como crimes nin abusos de poder, o enriquecemento á custa allea, destes ou dos seus familiares.
Un caso flagrante, é un revelado por un artigo publicado pola AGDSP (que traducida as respectivas siglas significa: Asociación Gallega para a Defensa de la Sanidade Pública, no Facebook.
Refirese a un señor que foi presidente da Xunta Gallega, o señor Feijóo e que, por exemplo, segundo esta asociación, beneficiou a xestión de 50 residencias sanitarias publicas á empresa Eulen que é dirixida por súa irmá.
“Que á praza do seu mandato na Xunta referida, concedeu 34 millóns de euros a esa empresa Eulen, o que resulta seren 3 millóns ao ano.”
Que seu sucesor o señor Rueda, adxudicou a esa mesma empresa, máis 17 millóns en só dous anos.
Tamén conven referir que o cuñado do señor Feijóo, posuidor dunha empresa sen calquera conexión ao sector sanitario foi o que se beneficiou cos fondos anticovid, utilizando os call center da súa empresa “Universal Support”.
Que o señor Feijóo, fixo construír o Hospital de referência en Vigo, o “Álvaro Cunqueiro”, pola firma de construción, en cuxa empresa participaba o seu propio Conselleiro de Obras Públicas, cun sobrecusto de 470 millóns de euros e aínda máis permitiu que se cortasen cerca de 30% da súa capacidade.
Que teñan feito un contrato concertado co hospital privado, denominado Povisa, en Vigo, para a cal paga 75 millóns de euros por ano. (Se analizarmos as contas nos últimos 10 anos se acercou aos 800 millóns de euros).
Como vemos, por este pequeno recorrido, constatase que o mundo non se modificou en moitos dos aspectos, desde os inicios, en que os máis fortes dominaban os máis débeis. É que o problema da corrupción xa vén de lonxe.
O que realmente non conseguimos comprender, é como que a poboación en xeral, acepta esta situación e aínda por riba vota masivamente a ese señor Feijóo e seus compañeiros de percorrido.
Estas ó son algunhas das situacións.
Aquí fica a nosa pregunta:
SERÁ QUE A POBOACIÓN PERDOA E GÚSTALLE SER ROUBADA POLA DEREITA OU PORQUE É MASOQUISTA?
Se el primero en comentar