Debemos lembrar o golpe terrorista tramado e levado a cabo polos Estados Unidos, con derramamento de sangue, que depuxo o presidente lexitimamente electo de Ucraína, Viktor Yanukovych, en 2014.
Por Jose Vieira | 17/09/2025
Cando escribo isto é 1 de setembro de 2025 e moitas cousas poden acontecer a partir de agora, sobre todo tendo en conta quen dirixe o mundo hoxe, ou polo menos quen se impón a todos, aínda que só teñan uns escasos mil millóns de seguidores, contando na mesma cesta, os seus incondicionais e os de fora.
Por que titularmos este pequeno berro en forma de texto, de que a democracia vai camiño da tumba ou, na actualidade, do crematorio?
Escribimos nun texto anterior, que a manipulación xa era a arma máis mortífera, non na dos políticos, e agora reforzamos esta idea ao ver que o mundo está, por estes mesmos políticos, posto patas arriba. É dicir, os ricos son apoiados polos seus escravos ou, noutras palabras, os ricos e poderosos teñen como base de apoio as poboacións que explotan, mesmo as súas propias almas.
Parece incrible, pero iso é o que está a acontecer. Os máis necesitados e desprezados votan contra os seus propios intereses e están máis convencidos de que é o mellor que poden facer.
Pero isto xa o sabiamos dende as penúltimas eleccións en Europa, o que reforzou esta noción nas eleccións recentes.
Pero crucemos o charco, coñecido pola auga salgada que a separa, unha Europa de xeonllos e completamente subxugada aos intereses do Tío Sam, que mesmo repite o seu nome como Donald Trump.
É mera coincidencia, pero non deixa de ser interesante que a saga da extrema dereita nos Estados Unidos de América (en diante EUA) comezase coa elección dun actor destacado, coñecido polos seus papeis en películas de foraxidos e sheriffs, nas chamadas películas da conquista do Oeste; o seu nome tamén era Donald, pero este era Reagan.
Cremos que, desde aquela, este país nunca volveu a un camiño de verdadeira democracia e solidariedade co mundo que o rodeaba.
Demos as seguintes cifras para que teñan unha idea máis clara da manipulación sutil, da manipulación económica e financeira e do pánico xerado polo poder militar, non baseado en vitorias en conflitos, senón nunha auténtica atracción por desastres militares directos.
Hai tantos desastres militares deste tipo que hoxe os Estados Unidos só se dedican a auténticas incursións terroristas e criminais, a guerras que impuxeron aos seus aliados por poderes. Lembremos o bombardeo de Irán para satisfacer ao seu mentor político, o primeiro ministro israelí, e, por suposto, o bombardeo de Ucraína para provocar o esgotamento militar de Rusia.
Debemos lembrar o golpe terrorista tramado e levado a cabo polos Estados Unidos, con derramamento de sangue, que depuxo o presidente lexitimamente electo de Ucraína, Viktor Yanukovych, en 2014. Yanukovych foi acusado de suspender o Acordo de Asociación entre a Unión Europea e Ucraína e de achegarse a Rusia, polo que non era un líder favorecido polos Estados Unidos. O presidente do Parlamento foi entón nomeado Presidente da República ata as eleccións, nas que foi elixido o Sr. Zelensky, a figura de confianza dos Estados Unidos, que logo procedeu con este proceso segundo os seus propios intereses.
O home que representa o procurador da xestión da guerra sostida pola invasión rusa de Ucraína, xa que Rusia se sentía ameazada polo asedio da OTAN e, aínda máis, polo asedio que se reforzou coa entrada desta antiga república da antiga URSS.
Este proceso continúa baixo os demócratas de Joe Biden, pero fíxose moito máis visible coa chegada ao poder de Donald Trump.
Estamos nun momento no que quere retirar os fondos que investiu na súa organización terrorista, a OTAN, e para recuperala, retírase como o maior financiador da organización, obrigando a Europa a substituílo.
Trump pon así a Europa de xeonllos, obrigándoa a asumir a responsabilidade de manter a OTAN e, ademais, impoñendo compras masivas de armas americanas, reactivando así a súa economía, que estaba en inflación ou, na mellor das hipóteses, estaba estancada.
Con esta medida, xunto cos aranceis aduaneiros (os chamados aranceis), espera darlle a volta á difícil situación da súa débeda, os Estados Unidos.
Con todo o respecto, transcribimos un fragmento dun texto do autor que indicamos: «a finais de agosto deste ano 2025, será lembrado como o mes no que, contra as mellores previsións, a realidade mostrouse nua e crúa, é dicir, que os Estados Unidos de América do Norte (en diante EUA), iniciaron deliberada e seriamente o camiño irreversible cara á ditadura».
Non hai dúbida de que o camiño cara á ditadura se está a acelerar cada vez máis rápido e con máis intensidade. O seu home é realmente un verdadeiro ditador e, como tal, só se reúne con colaboradores que lle digan o que ten en mente.
Acostumámonos a aceptar que os Estados Unidos foron os campións do réxime democrático, pero é iso realmente certo?
Realmente non hai ningunha razón crible para seguir crendo que isto é así. Basta con pensar no final do seu primeiro mandato, co asalto ao Capitolio, instigado por Trump e os seus «rapaces».
Só esta actitude, xa debidamente demostrada, de que este home estivo involucrado na organización dun acto de terrorismo semellante, para un réxime minimamente democrático, lle impediría ocupar calquera cargo público, por moi afastado do poder posible.
Este gran momento de renuncia a unha existencia baseada nunha orde establecida, nun ordenamento que realmente existe, a Constitución estadounidense, incluíndo as súas diversas emendas, abonda para que saibamos que os estadounidenses, xa sexan do partido demócrata ou republicano, gardaron o seu sistema legal na gabeta.
Isto só significa unha cousa, a suspensión da orde da respectiva seguridade dos cidadáns, xa que están desprotexidos pola lei en xeral, dado que este señor (TRUMP, o presidente imposto nunhas eleccións de máis que dubidosa credibilidade), só precisa levantar o dedo para significar que «a lei é el e ninguén máis, xa que ningunha outra lei escrita ata a data pode ser suspendida ou anulada por el».
Outro elemento que reforza esta falta de democracia é a orde ao exército de comezar a despregarse nas rúas das cidades americanas como medida coercitiva contra calquera xesto que poña en cuestión o seu liderado.
Estas situacións coñecidas por si soas xa son suficientes para demostrar que as garantías e os dereitos básicos dos cidadáns simplemente están a ser suspendidos.
A continuación, ofrecemos unha definición do que constitúe a democracia, nos termos máis xerais e básicos posibles.
A democracia é unha forma de goberno baseada no poder dos cidadáns, que detentan a soberanía e exercen o poder, xa sexa directamente ou a través dos seus representantes elixidos en eleccións libres e xustas. Este sistema político caracterízase pola igualdade de todos os cidadáns ante a lei, o respecto pola liberdade e a participación cidadá na toma de decisións. Tamén require a responsabilidade do goberno ante o pobo que o elixiu.
Agora, este señor, Trump, xeralmente ignora todo o que concierne á ordenación dun sistema democrático. Decide só, ou cos seus asesores privados, e ordena execucións, sen render contas ao pobo do seu país, ou como moito aos seus patrocinadores.
Parece un déspota, ou mellor dito, máis comunmente coñecido como un ditador.
Temos serias sospeitas de que moitos dos conflitos armados que existen neste «mundo de bágoas» se deben a situacións instigadas polas súas ambicións de consolidar o seu liderado.
Sempre tivo en mente, polo menos iso parece, a ambición de destruír a posibilidade dunha intervención rusa como elemento que establecía unha barreira á súa penetración como dominador da antiga Unión de Repúblicas Socialistas Soviéticas (URSS).
Así, temos un líder mundial, baseado no seu poderío militar, que xa perdera o seu liderado global, tanto comercial como tecnolóxico, como destrutor do último do que o pobo estadounidense estaba orgulloso, que non era outro que a súa democracia.
Se el primero en comentar