Gústanos homenaxear en vida pero non queremos esquecer a moitas das persoas que defenderon o noso país a través da poesía e que como dixemos segue estando vixente en moitos aspectos. Contamos neste disco con poemas de grandes como Rosalía de Castro, Celso Emilio Ferreiro, Curros Enríquez e Carvalho Calero.
Por Angelo Nero
“Loitar cantando” o primeiro disco de Acordeireta, é toda unha declaración de intencións, deste dúo formado por Patricia González na pandeireta e Alejandro Balbuena no acordeón, unha aposta orixinal e comprometida a que é moi recomendable achegarse. ¿Cómo xurde unha combinación tan insólita como a dunha pandeireta e un acordeón, e cómo lle dades forma a esta mestura rítmica á que lle destes o nome de Acordeireta?
Xurdiu en novembro de 2016 cando nos convidaron uns amigos a tocar no seu festival en Pontevedra e gustounos como soa o apócope Acordeireta. En 2017 fomos a Arxentina e alí nos apareceron cun acordeón e Patri tocou coas culleres que había nunha mesa. Quizais foi o empurrón que nos faltaba para animarnos a montar algo en serio. Foi no 2019 cando comezamos a compoñer e a dar forma a este proxecto “Loitar Cantando”.
No voso primeiro disco atoparemos non so músicas enraizadas na terra, senón tamén os versos rebeldes de mulleres como Rosalía de Castro ou Luz Fandiño, e tamén de homes como Curros Enríquez e Carvalho Calero.¿A poesía tamén é unha forma de loita neste tempo noso, como foi no pasado?
Gústanos que a nosa música conteña mensaxe e ademais temos o gusto de poder homenaxear a moitas persoas que coñecemos e admiramos. Descubrimos que hai poemas que seguen vixentes incluso pasados máis de 100 anos e pensamos que a loita a través da poesía e da música é a forma máis fermosa de facelo.
Luz Fandiño é unha desas estrelas do noso firmamento poético que vos reivindicades, de tal xeito que un dos seus poemas da título ó voso álbum e ata é a protagonista dun dos vosos vídeos. Semella que a relación xa ven de lonxe, pois lembro ver a Patricia e a Luz xuntas no escenario do Festival de Poesía do Condado. ¿Cómo se iniciou esa colaboración coa poeta e qué influencia tivo no proceso de xestación de “Loitar cantando”?
Luz é a nosa madriña, unha muller incrible, incansable, loitadora e comprometida co pobo. A nosa amizade e esa rebeldía que tanto nos gusta de ela, fixo que escolléramos uns poemas dos seus libros para poñerlle música, sobre todo para homenaxeala en vida e en plenas facultades. Foi nun deses poemas onde aparecen as verbas “Loitar Cantando” e nos pareceu marabilloso chamarlle así ao noso primeiro traballo. Chegamos a gravar o videoclip de ese tema con ela e agora sempre que podemos a levamos aos nosos concertos.
Reivindicades a música tradicional, máis a vosa visión vai máis alá das “coplas que falen só do campo e do mar”, no que agroma unha forte compromiso social, unha clara reivindicación, como na “muiñeira do sr. Julio”, ¿semella que as causas polas que loitar seguen sendo semellantes as de tempos atrás, a xuventude forzada á emigración, mentres a nosa terra segue sendo espoliada?
Dende logo que os tempos cambian pero seguimos loitando polo mesmo: a nosa lingua, a emigración, as AAVV, que moitas están morrendo, o abandono de animais e o amor pola natureza, a memoria histórica, os incendios forestais, o feminismo e a defensa das costureiras, ou mesmo falar das apertas nestes tempos de tanto distanciamento social. Demostramos que a través destes temas que nos preocupan, tamén podemos tocar música de raíz e que se preste ao noso baile tradicional.
Tamén no disco hai unha homenaxe a moitas loitadoras e loitadores que nos precederon con versos ou con acordes, ¿quen son esas persoas as que vos admirades e as que queredes lembrar neste traballo voso?
Gústanos homenaxear en vida pero non queremos esquecer a moitas das persoas que defenderon o noso país a través da poesía e que como dixemos segue estando vixente en moitos aspectos. Contamos neste disco con poemas de grandes como Rosalía de Castro, Celso Emilio Ferreiro, Curros Enríquez e Carvalho Calero. Foi un pracer compoñer a música a estas xoias que escribiron. Nestes momentos, xa fóra do disco seguimos recompilando poemas e musicamos a Xela Arias e Manuel María. A loita continúa!
Mimades especialmente no voso proxecto a parte audiovisual, con un feixe de vídeos das vosas cancións cunha edición moi traballada, e tamén cun vestiario que seica sae do Obradoiro de costura Saiáns, de Patricia, ¿qué importancia lle dades a esta parte do voso proxecto, para que a xente se achegue ós vosos temas e os espalle polas redes?
Cremos que é indispensable para este tipo de proxectos, o traballo audiovisual, a promoción nas redes sociais e medios de prensa e televisión. Cantas máis portas petemos, máis posibilidades teremos de que se nos coñeza e de facer concertos. Non podemos deixar de mencionar e agradecer ás persoas que traballan con nós nestes traballos audiovisuais: Elia Fondevila fotografía e vídeo; 1.1 fotografía (Yanka Soto) e Anxo Xesteira no audio.
O noso vestiario vai da man de Patri e o seu Obradoiro en Saiáns, que ademais de roupa a tradicional, deseña prendas de rúa inspiradas no traxe tradicional, que aposta polos tecidos naturais e plasma nelas algunha mensaxe reivindicativa.
Este longo ano de pandemia non foi moi propicio para a presentación de novos discos, ¿cómo foi a acollida do voso, neste contexto no que dificultou, e aínda o segue facendo, a música en directo?
Os atrancos foron moitos xa dende que decidimos gravar, xa que foi despois do confinamento e había moitas restricións nos desprazamentos a Cambados, aos estudos de Anxo Xesteira. O disco chegou a finais de 2020, antes do Nadal, e iso tamén propiciou que moita xente quixera o noso disco como agasallo para aquelas datas. Fixemos nun principio tres presentacións moi pequeniñas para os máis achegados, xa que o aforo permitido era moi reducido pola normativa sanitaria. Agora, aínda con algunhas restricións, a situación fronte ao covid mellora e por fin se presenta un verán con concertos en distintos puntos da Galiza que agardamos con moitísima forza e ilusión. Debemos de aprender a defender e protexer á cultura, porque nunca deixou de ser segura.
Se el primero en comentar