As sementes da crise xa están connosco

Por Jose Vieira

Están a chegar os aumentos das taxas de xuros das hipotecas. Están a subir día a día os xéneros de primeira necesidade, nos supermercados e tendas de víveres. Estamos practicamente á entrada do inverno e, como non podía ser doutra maneira, debemos ter as casas máis quentes e, ou as temos máis quentes e non chegamos ao fin do mes, ou pasamos a comer menos, peor e menos veces, pois, o prezo das distinguidas enerxías, está polas nubes e, prometen os fornecedores das mesmas continuar a nos explotar.

Que escenario tan negativo, temos a sensación que somos uns auténticos arautos do fin do mundo. No entanto, o problema é que estamos a entrar nun túnel en que non sabemos minimamente o que vai acontecer, dentro do túnel, nin despois de saírmos do mesmo.

Estas nosas alertas, proveñen das palabras do señor  Jerome  Powell, presidente da Reserva Federal americana, que está xa a anunciar que a compra de  bonos e diñeiro barato, se está a acabar.

No entanto, a análise dos datos nos dan elementos completamente dispares, se non vexamos.

O mercado de valores de Nova Yorque, está de novo á alta, polo menos a semana pasada e, mesmo despois, dos medios de comunicación anunciaren que os valores da inflación dos artigos que normalmente as persoas gastan o seu día a día, están a se disparar no sentido da subida.

Claro que para un analista, estes son os sinais que nos permiten dicir, que máis pronto do que era de esperar, as inxeccións de diñeiro (enténdase crediticio), van chegar ao fin, por decisión dos bancos centrais (véxanse as palabras de Powell)

Non esquecemos tamén, que o xefe dos economistas do Banco de Inglaterra, o señor Huw Pill, xa ameazou que os bancos centrais, teñen como finalidade combater a inflación e non promover a economía como un todo. Non debemos esquecer que o referido señor é un seguidor a ultranza do máis ortodoxo dos defensores desta liña, o alemán Otto Issing.

Todo isto, para nos dicir, que moi máis cedo do que esperabamos, imos ter as subidas das taxas de xuro e, como non, a adelgazar a nosa dieta, que é o mesmo que dicir, que imos entrar nun novo período de austeridade desmedida.

Neste punto, somos da opinión de que se soben as taxas de xuro, o que é o mesmo que o custo da inversión, o investimento tamén vai caer pois, a maioría dos investimentos se fan con capitais mutuados.

Neste momento, non cremos nas ondas de optimismo de que a economía se está a recuperar, tan rapidamente como nos venden, pois, tamén vemos que as marxes de lucro por unidade de produción están por debaixo dos valores que tiñamos antes da pandemia.

No entanto, aquí está a contradición pois, por outro lado o beneficios das empresas, no non obstante, quere na Europa quere nos Estados Unidos da América, rexistraron impresionantes lucros, que compensaron largamente a diminución dos mesmos, durante a recesión pandémica (2020).

Esclarezamos un pouco máis, quere as subidas da bolsa, así como os lucros obtidos, que levaron a esta onda de optimismo, que non partillamos, veñen de que os beneficios están francamente concentrados, nos sectores de “alta tecnoloxía da información (TI)” e mesmo dentro destes nos chamados FAANGS.

Cremos, que esta tendencia aínda se está a acelerar, por iso imos dar algúns números que nos axuden a ver mellor o problema:

– o sector das TI por si, só aportan máis do 25% da totalidade dos lucros obtidos (estamos a referirmos aos Estados Unidos da América, como paradigma económico).

– mais, non podemos esquecer, que o maior contribuínte dos lucros, se trata da empresa fundada por Jeff  Bezos,  Amazon, que por si só obteñen 50% deses beneficios.

Se por outro lado eliminarmos estes dous grupos, o que temos, é moito pouco animador, con vista aos resultados dos restantes. Por último neste sector, non debemos esquecer, que a maioría dos lucros corporativos dos Estados Unidos da América, son soportados fortemente por subsidios do goberno.

Como podemos ver, agora se tornan moi máis claras as antinomías do sistema.

Se nós crearmos unha fracción, para a medición da rendabilidade medía do capital dos Estados Unidos, aquí esta a explicación do seu numerador.

No entanto, atención, a rendabilidade do capital mide os lucros en relación co custo dos activos fixos (que son os edificios, os equipamentos, a tecnoloxía, etc.) e, como non, coa masa salarial.

Podemos perante isto dicir que moitas das empresas que non están nos sectores privilexiados e, en os países do G20, os beneficios obtidos, só chegan, como moito, ao necesario para cubrir as depreciacións dos activos produtivos.

Por tanto, o que está a acontecer é que o gasto en capital, relacionándoo coa depreciación do mesmo, está a diminuír e, até mostra un trend (liña de tendencia a largo prazo), de diminución, especialmente forte tras a pandemia.

Diriamos mesmo que non mostra sinais de evolución positiva.

Vemos por iso, que os sectores das novas tecnoloxías, soportan os mercados, obtendo grandes beneficios, podemos arriscar a dicir que o resto da economía capitalista, se encontra en estado letárxico, ou sexa estancada.

Chegamos ao punto que queriamos expor, que actualmente a chamada economía tradicional, en todo o mundo e, que na realidade xa só representa uns escasos 35% do PIB mundial, conseguiu ser a responsábel por máis do dobre das perdas corporativas totais e, soporta aproximadamente, 90% da divida non financeira.

Tampouco podemos deixar de alertar, que a inflación na economía americana, en outubro, creceu máis do previsto 0,5%, o sexa, que xa supera os 6 % na homologa, por outro lado na Europa, a Alemania volveu a ter novo aumento porcentual da inflación en outubro, situando agora a inflación homologa cerca dos 4,5%. Como facilmente se pode concluír, desde estes números, pois, se tratan das dúas máis referenciábeis economías mundiais e, como mínimo, podemos dicir que os horizontes, apuntan a unha gran tormenta.

Entón, sexamos un pouco máis realistas, pois, cando entramos no mundo do obxectivo, e deixamos a fantasía das bolsas de soños (1) (como diría Karl Max, o mundo do capital ficticio), non temos ningunha dificultade, en afirmar, que a recuperación da recesión pandémica de 2020, está a fraguar augas.

Terminamos este, chamando a atención á especulación dos produtos, e consecuente inflación, á subida dos xuros antes do previsto, dun forte desemprego, que o que existirá será moito máis volátil e, como non, nos espera unha economía mundial en estagnación. Ou mellor unha estainflación.

O que está a acontecer no mundo global, desde o capitalismo neoliberal salvaxe, é que nos están obrigando a vivir mal no presente e aos nosos fillos no futuro, os “Amos do Mundo”!!!

Nota:

  • A bolsa dos soños non é máis do que as bolsas de valores, onde non se negocian mercadorías reais, mais si se negocian cousas que de feito non existen ou aínda están no dominio de proxectos ou da pasaxe do tempo, falamos de futuros, ou sexa, de ilusións de financiarización nada máis. Dade se tamén poder enmarcar, o capital a que Marx chamou de ficticio.

Se el primero en comentar

Dejar un Comentario

Tu dirección de correo no será publicada.




 

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.