A pobreza no mundo de hoxe

Persoas vivindo en casas en ruínas, en vivendas pobres, sen calefacción, sen servizos básicos de calquera especie, outros vivindo nas rúas, envoltos en tarxetas, comendo dos restos dos colectores do lixo.

Por Jose Vieira

Imos comezar este texto por referir un artigo dun investigador da Universidade de Newcastle, de 2006, Peter Edward, segundo os seus cálculos de entón, “para que se poida obter unha esperanza de vida humana global dun pouco máis de 70 anos, precisaríase de entre 2,7 e 3,9, de rendementos individuais por enriba do limiar de pobreza na altura calculado polo Banco Mundial”.

Nese tempo estabamos a falar de cerca de 5 dólares/día, mais usando os mesmos estudos do Banco Mundial, hoxe sería moi cerca dos 7,4 e os 7,5 dólares/día.

Se fixermos a transposición para o número de poboación que non poden usufrutuar deste poder de compra “per capite”, estamos a falar de cerca de 4,2 mil millóns de persoas.

En termos de porcentaxe estamos perante 52,5% da poboación mundial estimada en cerca de 8.000 millóns de seres humanos.

A razón de termos comezado este artigo por estes números é porque, un dos obxectivos que plantexa a ONU, para 2030, é o de erradicar a pobreza extrema, baseándose nos mesmos cálculos do Banco Mundial, estes se basean nas súas estimacións, considerando a poboación global que está por de baixo da chamada Liña Internacional de Pobreza (IPL).

Con anterioridade, un grupo de estudosos do Banco Mundial, con base en liñas de moeda e tipos de cambio de Paridades de Poder Adquisitivo (PPA), estudando sobre os países máis pobres do mundo, estes tipos de PPA, para garantir a mesma cantidade de bens e servizos, tendo como prezos os equivalentes en todos os países, estabeleceron unha IPL de 1,9 dólares/día, como unha media, nas liñas de maior pobreza dos países máis pobres analizados (15 países e na década de noventa).

Claro que as circunstancias modificaronse coa marcha dos tempos, así como o espectro de países que foron estudados, agora en 2017, pasaron do número da década de 90, que foran 15 para 28 e de novo en 2022 se refixo ese estudo apuntando para unha necesidade de 2,15 dólares/día.

O que quere dicir que calquera individuo que viva con menos de 2,15 dólares/día, está abaixo do limiar da pobreza, pois, sitúase por debaixo da IPL. Isto significa, que actualmente e segundo os últimos datos, un pouco máis de 720 millóns de persoas se atopan abaixo da IPL, ou sexa, dentro da gran mancha dunha pobreza absoluta. En termos de porcentaxes estamos a falar do 9% da poboación mundial actual.

Aquí existe unha pequena discrepancia entre os varios investigadores, pois, unha vez máis as diferenzas, son máis puntos de vista de formas de cálculo. Así uns declaran que son 9% mentres outros indican 8,4%.

O mal non está na diferenza dos 0,6%, o mal realmente está en seren máis de 700 millóns de persoas, que non viven, vexetando á espera de que unha morte os abrevie, o castigo sen culpa das desigualdades sociais do mundo inxusto en que vivimos.

Mas a nosa percepción da situación non se pode ficar por estes estudos, que aínda que moi ben desenvolvidos, non nos dan unha certa fotografía da situación, pois, esta é moito máis grave do que nos acaban de mostrar estes bos estudos.

Pois, mesmo nos países ricos hai inmensos pobres, e cando dicimos “inmensos”, ese número é asustador.

Persoas vivindo en casas en ruínas, en vivendas pobres, sen calefacción, sen servizos básicos de calquera especie, outros vivindo nas rúas, envoltos en tarxetas, comendo dos restos dos colectores do lixo.

Temos a certeza de que, a maioría dos nosos lectores, xa ten observado casos deste tipo.

Así definir a pobreza, é unha tarefa ciclópea que varía de país para país. Los vimos nos Estados Unidos da América do Norte (USA) e moitos nas rúas e debaixo de coberturas de edificios, os vimos recentemente en Italia, os vimos en Francia, ou en Portugal.

Isto quere dicir que o limiar de pobreza, ten necesariamente ser distinta, nos países de máis altos ingresos, podemos dicir que en moitos destes casos se sitúa nunha necesidade de máis ou menos uns 30 dólares/día.

Se ollarmos para os países más ricos do mundo, existe unha gran masa de persoas en situacións demasiado difíciles, e as estatísticas entón nos alertan para que en cada 10 persoas poida haber 5 que están por debaixo desa particular liña de pobreza (a de ese país).

Utilizando, de novo, os elementos do Banco Mundial, para medir a distribución dos ingresos das persoas, temos os incríbeis datos seguintes:

– 85 % da poboación mundial, vive cuns ingresos menores do que os tales 30 dólares/día, o que en porcentaxe, corresponde a cerca de 6.800 millóns de seres humanos.

Podemos facer un cadro en que mostremos de forma máis esquemática estes valores xa referidos, agora de acordo cos cálculos do Banco Mundial:

Por outro lado, vemos que nalgúns países, a proporción de xente que conseguiu saír da pobreza extrema, hai sido dunha forma espectacular pola rapidez con que se liberou desa lacra, especialmente en las tres últimas décadas.

Estamos a nos referir ao caso extraordinario da China, como exemplo.

Todo está realmente dependente das políticas non só sociais, de redistribución dos ingresos, mais tamén esencialmente, das políticas fiscais, que dato a ditadura do capitalismo super-salvaxe, que cada vez está máis implantado no mundo.

Isto só acontece, coa connivencia e ascenso de cada vez máis de gobernos de extrema-dereita, que permiten que menos do 5% dos máis ricos do mundo deteñan máis do 77,5% dos ingresos.

E o que temos visto á praza de todo o mundo, é un surto de persoas en dificultades de supervivencia, votaren en contra dos seus intereses, dando lugar a que cada vez máis, se implanten gobernos fascizantes e colonizadores dos seres humanos.

E é isto que non entendemos.