Mentres se arriscan as súas inversións en empresas minoristas e de risco, nestas se poden obter altos rendementos, pero estes, só se conseguirán, se están expostas as flutuacións e incertezas e se manteñen no mercado.
Por Jose Vieira | 23/04/2025
Comezamos que unha frase que nos levará a poder esclarecer dunha maneira, mais fácil, o que son na verdade os chamados Bonos do Tesouro e, sobre todo a razón porque son tan importantes para a Economía Global, os dos Estados Unidos da América do Norte.
Así antes de avanzar, os bonos do tesouro, son títulos da débeda pública, que un determinado goberno dun Estado emite a medio prazo, a 2 ou a 5 anos, para financiar as súas necesidades operacionais.
Estes títulos pagan uns intereses, por iso, son unha forma de inversión que por esa razón xeran un rendemento para quen os compra.
Así, cando compramos bonos do Estado, o que estamos é a prestar a esta unha correcta cantidade de diñeiro, durante un determinado prazo de tempo e, o goberno promete devolver esa cantidade de diñeiro, cun determinado incremento de intereses como paga desa cantidade e por períodos tamén determinados no contrato dos bonos respectivos.
– Son valores de encaixe fixo
– Pagan intereses periódicos en forma de cupóns, até ao seu vencemento
Estas inversións en bonos do tesouro, incorren en dous tipos de riscos, un o chamado risco crediticio, que é o de que o goberno non poda restituír as cantidades recibidas (o capital), ao final do vencemento, e por outro lado a caída do valor do título caída pola subida dos intereses.
De calquera maneira son bastante seguras estas inversións aínda que de baixo rendemento (pagan por iso intereses moi baixos).
Hai uns oito tipos de bonos que se poden sintetizar da seguinte forma:
Bonos simple; públicos; rescatabades (canxeabeis); convertíbeis; cupóns cero; de caixa; strips e de débeda permanente.
Centrémonos nos Estados Unidos da América do Norte (USA), coa actuación de Donald Trump durante a carreira para as presidenciais americanas e, sobre todo xa despois de ser investido como presidente, as medidas por estas tomas, lanzou un auténtico pánico nos mercados e nas relacións institucionais por todo o Mundo.
Este anunciou e, puxo en práctica, cunha verborrea incontida e aparentemente desconexa, un conxunto de trabas ao libre mercado, o que ocasionou a venda masiva de accións, sobre todo o grotesco “Día da Liberación”, como lle chamou Trump.
Foi naturalmente un día dramático en que o Mundo sentiuse nunha autentica “policrisis” plena de “shocks e desconectándose, agravándose en todas as direccións e en simultáneo.
A ruptura que este señor practicou, ficará como unha marca dunha época, esencialmente polo grotesco, sendo sinalada polo día da Liberación mais non como unha liberación, mais si pola súa bestialidade.
Os americanos dos USA, posuíndo ou non accións se revisan no mercado da bolsa e aí centran a súa visión da economía, e como tal bolsa non vai ben, para eles a economía tamén vai mal.
Con isto o que pretendemos dicir é que o mercado de valores reflexa as expectativas de haber ou non beneficios e, se estas fornecen dividendos é porque as empresas teñen beneficios.
Os bonos por outro lado ofrecen rendementos garantidos, mais moi limitados en valos unitario. Mentres se arriscan as súas inversións en empresas minoristas e de risco, nestas se poden obter altos rendementos, pero estes, só se conseguirán, se están expostas as flutuacións e incertezas e se manteñen no mercado.
Con esta incerteza no mercado, os rendementos dos bonos (lixo), se dispararon dada as incertezas. Isto revela o estado de preocupación dos investidores medios americanos.
Este “tsunami” bolsista, o que reflectiu é a existencia dun conxunto de cousas que se desenvolveron, como o desenlace do boom tecnolóxico do chamado Mag-7, a sobriedade perante a actuación do señor Trump e, como non a ansiedade e pesimismo sobre as empresas americanas, globalizadas e perante un escenario que apunta con bastante probabilidade unha posíbel recesión.
O problema interno, comeza a se sentir mal, pois, están a comezar a deixar que o mercado transmite pánico e a idea de que o mundo en que vivían emerxidos, se está a derrubar.
Comezan a ter a certeza de que a súa retirada do mercado de traballo (xubilación) está en perigo.
Os investidores americanos, están preocupados, pois, como vimos, mesmo despois dun pequeno reponte das cotizacións bolsistas, perante o adianto e as correccións, das políticas do presidente dos USA, a bolsa volveu a ter unha caída acentuada.
Esta situación se deu mesmo tendo en atención que moitas das aplicacións bolsistas aínda non estaban moi apalancadas (soportadas por préstamos bancarios) e, por esa razón os axustes de prezos aínda serán razoábeis.
Mas debemos notar, que nin todos os mercados bolsistas son iguais. Non podemos esquecer que o mercado do Tesouro americano, anda polos 28 billóns de dólares americanos e, que neste momento é considerado unha aplicación de refuxio segura (dito doutra maneira é unha reserva segura).
O que está a acontecer é que os homes da bolsa, están a vender as súas accións de empresas cotizadas e, a buscar os bonos do Tesouro, como refuxio.
As consecuencias normais farían que o prezo das accións baixase e subise os prezos dos bonos. A consecuencia de inmediato é a unha baixa nos tipos de interese e como tal aliviar as presións financeiras nas empresas.
No entanto, temos que estar moi atentos, a esta sucesión de circunstancias, pois, estrañamente parece que se están a aparecer brotes de comportamentos moi diversos, o que parece traer en si, as claramente sombras da espantosa consecuencia da guerra comercial lanzada por Trump a todo o mundo e, en especial os 145% a China.
E como esta non ten que polos xeonllos no solo, pois, como moi ben sabe Trump, a China é o principal acredor da debeda dos USA.
E como todos sabemos, os acredores non desaparecen a non ser por dúas razoes,
– Ou porque se lles pagou
– Ou porque llos eliminou da face da Terra
E destas ambas hipóteses os chineses non ten grandes receos, pensamos máis que son os americanos que deben ter máis que ter que aumentar a súa marxe de atención e coidado.
Vemos até que o presidente da Reserva Federal Americana, o señor Jerome Powell (o equivalente ao Banco Central dos países Europeos), está a ter un discurso moi máis cauto e conciliador, perante os arranques espásticos do señor Donald Trump (o sheriff do seu mundo texano).
Se el primero en comentar